شبکه ایران: مناظره پنجشنبه شب عبدالرضا داوری، عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی و محمدباقر نوبخت، نماینده اسبق مجلس شورای اسلامی، بار دیگر منجر به افشای موضوعات تامل برانگیزی درباره اقدامات دولت های گذشته شد.
گرچه انتقادات داوری از برنامه نویسی و عملکرد اقتصادی دولت آقای هاشمی رفسنجانی محور اصلی برنامه "رو به فردا" بود اما روشنگری او درباره یکی از اهداف دولت دوم محمد خاتمی در چهارم توسعه، مخاطبان این مناظره را به تعجب واداشت.
عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی در این باره گفت که در برنامه چهارم توسعه یا دومین برنامه دولت اصلاحات در سال 82 عنوان شده که سالیانه 20 درصد بودجه نظامی را کاهش دهیم و به جای آن عضو پیام منطقه‌ای یا عضوپیمان نظامی بین‌المللی شویم. البته آنجا رویشان نشد بنویسند پیمان ناتو، در حالی که منظورشان همان ناتو بود، کاری که دنبال می‌کردند به ناتو می‌رسید."
سازمان آتلانتیک شمالی(ناتو) پیمانی نظامی و امنیتی و متشکل از 28 عضو اروپایی و آمریکایی است که به گفته کارشناسان تحت نفوذ شدید آمریکا قرار دارد و در جهت تامین منافع این کشور حرکت می کند؛ چنانچه حضور آن در عراق و افغانستان هم در همین راستا بوده است.
استدلال دولت خاتمی
سخنان داوری، گرچه با واکنش آقای نوبخت و سپس حامیان آقای خاتمی همراه شد اما آنان نتوانستند مانع از اثبات این گفته ها شوند چرا که داوری در همان مناظره نشانی اسناد موردنظر را هم اعلام کرد.
با این حال در ادامه برخی شبهه پراکنی ها، عبدالرضا داوری در گفت و گو با شبکه ایران به تشریح نحوه تلاش دولت اصلاحات برای ادغام در ساختارهای نظامی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و نظامی بین المللی پرداخت.
او با اشاره به مبانی نظری برنامه چهارم توسعه گفت: "دولت آقای خاتمی استدلال می کردند که برای حفظ امنیت به جای اینکه بیاییم بر یک امنیت درون زا و بر ساختارهای نظامی و مردمی خود همچون سپاه تکیه کنیم، امنیت خود را به روندهای امنیتی بین المللی بسپاریم و حتی در این راستا پیشنهاد دادند که بودجه نظامی را کم کنیم و به جای آن عضو پیمان های بین المللی شویم."
شاید "جمع آوری و خمیر شدن این کتاب" و "متوقف شدن جهت گیری آن" هم، به دلیل افشای این موضوع و ترس از واکنش های مختلف بود.
بخش هایی از اهداف تامل برانگیز دولت خاتمی
داوری در ادامه به صفحه 349 کتاب مبانی نظری برنامه چهارم توسعه اشاره کرد که در آن آمده است: "در قیاس با ترکیه و پاکستان، سپاه و ارتش قدرت نظامی محسوب نمی شوند. مدل جنگ های افغانستان و عراق نشان داد که در ارتش های کلاسیک و نیروهای نظامی متعارف در مقابله با تکنولوژی نوین هیچ گونه کارایی ندارند. ممکن است ارتش و سپاه در مقایسه با کشورهای کوچک جنوب یا برخی کشورهای شمال ایران مطلوب باشد اما در مقایسه با قدرت های بزرگ و همچنین قدرت های منطقه ای قابل اعتنا نیست به دلیل اینکه ایران از اتحادهای کلان به دور است."
در بخش دیگری از این سند، گرچه از سازمان ناتو نامی برده نشده، اما عنوان شده است که "با توجه به حضور آمریکا در منطقه، ایران امکان هیچ اراده مثبتی را ندارد و قدرت ها هرگز امکان دستیابی ایران را به یک سلاح استراتژیک نخواهند داد. ایران کشوری خارج از مدار قدرت است و اگر می خواهد زنده بماند باید به پیمان های امنیتی بپیوندد. سهم ایران در نظام جهانی و حتی روندهای بین المللی به گونه ای است که نمی توان آن را یک قدرت در حال رشد جهانی و حتی منطقه ای نامید با دوری گزیدن از فرایندهای امنیتی جهان برای ایران امکان دستیابی به عوامل قدرت و تاثیرگذاری در نظام جهانی وجود ندارد."
به گفته داوری دولت آقای خاتمی در توجبه این ادعاها، چنین استدلال کرده است که "الحاق ایران به روندهای امنیتی و رژیم های امنیتی می تواند ایران را تبدیل به یک عامل تاثیرگذار کند."
"کاهش هزینه های نظامی به 20 درصد فعلی" از دیگر موضوعاتی است که در کتاب مبانی نظری برنامه چهارم مطرح و در جملاتی عجیب عنوان شده است: "ایران توانسته با اعمال قدرت ایضایی به هژمونی منطقه ای اسراییل و آمریکا زمینه را برای ابراز وجود و تهدید تلفات اما بدون احراز منزلت فراهم کند در مقابل "دو کشور" مذبور توانستند به واسطه این اقدامات به سرعت منزلت منطقه ای و جهانی خود را بهبود بخشند."
البته دولت اصلاحات علاوه بر بعد سیاسی و امنیتی مبانی برنامه چهارم توسعه، در دیگر ابعاد آن از جمله عرصه اقتصادی هم، به طرح موضوعات تامل برانگیزی پرداخت؛ چنانچه فرهاد رهبر، رئیس دانشگاه تهران در مناظره ای که سال 86 با ستاری فر، رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی دولت خاتمی داشت، گفت: اگر مستندات قانون برنامه چهارم مبانی درستی داشت و شما به آن اعتقاد دارید، چرا جمع‌آوری کردید.
منبع ما : http://rajanews.com/detail.asp?id=45481
نوشته شده توسط گروه خبری روز در شنبه 88/12/8 و ساعت 2:51 عصر | نظرات دیگران()
