وزیر نفت ایران در اولتیماتوم چند ماهه به شرکت های اروپایی، خواستار تعیین تکلیف حضور آنها در طرح های توسعه 
فازهای پارس جنوبی شده است. با پایان یافتن این مهلت چندماهه، مسئولان نفتی کشور تصمیم خواند گرفت که سرمایه گذاری در پارس جنوبی را با مشارکت پیمانکاران داخلی و بانک های داخلی برای تامین مالی طرح ها توسعه دهند و فازهای باقی مانده پارس جنوبی را که طی چند سال اخیر در میان تعلل برخی مدیران و وقت‌کشی دلال‌های نفتی بلاتکلیف مانده است، به سرانجام برسانند.
به گزارش رجانیوز، سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران نیز که سابقه شرکت در فازهای پارس جنوبی و طرح های بزرگ صنعتی ونفت وگاز کشور را دارد، هفته گذشته اعلام کرد که آمادگی دارد حضور خود را در پارس جنوبی افزایش داده و عمق بیشتری به توانایی ساخت وساز خود بدهد و ثابت کند که پیمانکاران ایرانی، از دانش و توانایی کافی برای پیشبرد اهداف صنعت نفت وگاز کشور دارند.
بانک های داخلی از جمله بانک صنعت و معدن نیز با اعلام آمادگی برای تامین بخشی از سرمایه های مورد نیاز طرح های پارس جنوبی، چالش اصلی توسعه این فازها را که در سال های اخیر مطرح بوده، را حل کرده است.
بر این اساس، در ماه های آینده حضور پیمانکاران ایرانی مانند سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، شرکت پتروپارس، قرارگاه خاتم الانبیا، شرکت های صدرا و صف و... در فازهای پارس جنوبی افزایش خواهد یافت. بانک های ایرانی نیز در تامین مالی طرح ها حضور بیشتری خواهند داشت و به کشورهای غربی تحریم کننده ثابت خواهند کرد که صنعت نفت ایران می‌تواند بدون حضور شرکت های غربی و تحریم کننده کار توسعه را به پیش ببرد وهمان طور که در دو دهه گذشته توانایی خود را افزایش و کیفیت و گرید خود را ارتقا داده و با هزینه تمام شده کمتری کارها را انجام داده، در آینده نیز قادر خواهند بود که از توقف فازها جلوگیری کنند و با همراهی شرکت ها و بانک های هموطن خود، کمبودها را جبران کند.
در سال های اخیر به دنبال کناره گیری برخی شرکت های غربی و تعلل تعدادی دیگر از آنها، پیمانکاران ایرانی مانند سازمان گسترش، قرارگاه خاتم الانبیا و... با مشارکت شرکت های چینی، کره ای، مالزیایی، روسی، برخی شرکت های اروپایی و... کنسرسیوم های مختلفی را شکل داده اند و کار توسعه فازها را به پیش برده اند.
شرکت ملی نفت ایران 9 سال بود که برای حضور توتال در فاز 11 پارس جنوبی (ویژه تولید LNG) اظهار علاقه می‌کرد. تاکنون بارها قراردادهایی میان دو شرکت بسته شده یا وعده اجرای قراردادهای قبلی داده شده است. سه سال پیش بود که وزیر نفت وقت ایران از اولتیماتوم ایران به توتال خبر داده بود. اما تا این اوخر مقامات توتال یک پای ثابت مذاکرات توسعه فاز11 میدان گازی پارس جنوبی بودند.
به خصوص از آن جا که در دو دهه گذشته، حضور شرکت های پتروپارس، توتال، انی و سایر پیمانکاران ایرانی را در توسعه فازهای پارس جنوبی شاهد بوده ایم و بسیاری از شرکت های ایرانی سابقه دو دهه همکاری و کار با شرکت های مختلف اروپایی و آْسیایی را تجربه کرده اند و حتی حضور در برخی مناقصه های بین المللی در سایر کشورهای منطقه را نیز در کارنامه خود دارند، در نتیجه پخته تر و با اعتماد نفس شده اند و به خوبی از پس کارها بر می آیند.
برخی مدیران صنعت نفت کشور با اشاره به دلسوزی و توانایی پیمانکاران ایرانی اعلام کرده اند که این شرکت های ایرانی، توان علمی ودانش فنی و فناوری های لازم را دارند و کارها را با هزینه تمام شده کمتر و کیفیت بالا و در موعد مقرر به اتمام رسانده اند و بر این اساس، نگرانی از عدم حضور تعدادی از شرکت های غربی بی مورد است و به نظر می رسد که کمبود اصلی، نبود منابع مالی کافی است که با اعلام آمادگی بانک های ایرانی، این مشکل نیز به زودی حل خواهد شد و به تدریج می توان مشارکت بانک ها را افزایش داد و کار توسعه فازها که مدتی است، با سرعت کمتری در حال انجام بوده را سرعت بیشتر داد. در این زمینه می‌توان از ایرانیان خارج از کشور نیز کمک گرفت و با انتشار اوراق مشارکت، آورده‌های ارزی قابل توجهی را از این ناحیه به‌دست آورد.
به نظر برخی کارشناسان صنعت نفت، ایران نباید تاکنون نیز وقت را تلف می کرد و بلافاصله بعد از تعلل شرکت های غربی باید کار را با پیمانکاران ایران و نظارت نفت و گاز پارس به پیش می برد.
در خرداد سال 1385، مدیرعامل وقت شرکت نفت و گاز پارس، از تایید صلاحیت هشت شرکت خارجی متقاضی توسعه فازهای 19 تا 22 پارس جنوبی از کشورهای انگلیس، فرانسه، ایتالیا، نروژ، چین، روسیه، استرالیا و برزیل خبر داده و گفته بود که شرکتهای مختلفی جهت مشارکت در توسعه فازهای 19، 20، 21 و 22 پارس جنوبی اقدام به خریداری اسناد مناقصه کرده بودند که از بین آنها 8 شرکت شل، توتال، انی، استات اویل، ساینوپک چین، لوک اویل، BHP استرالیا و پتروبراس برزیل تایید صلاحیت شده‌اند.
در چنین فضایی بهتر این بود که کار به شرکت هایی سپرده شود که اگر چه از نظر برند تجاری و سطح تکنولوژی پایین تر از بقیه به نظر می رسند اما از آن جا که هر سال تاخیر در بهره برداری از پارس جنوبی، میلیاردها دلار به ما زیان می رساند، باید کار به شرکت های مطمئن تر سپرده شود.
به عبارت دیگر، تعریف شرکت معتبر در قراردادهای نفت و گاز ایران باید به شرکت هایی اطلاق شود که در قول و قرار خود پایبند باشند و به وعده و قرارداد خود عمل کنند و زمانی که اعلام تمایل به سرمایه گذاری می کنند تا پایان کار در کنار وزارت نفت ایران باقی بمانند.
در چنین شرایطی، ضمن آن که باید در جلب مشارکت شرکت های نفتی صاحب تلاش شود تا فضای رقابتی و حضور شرکت های مختلف را شاهد باشیم و کار با سرعت و کیفیت بالاتری انجام شود، اما نباید فراموش کنیم که شرکت های ایرانی و آسیایی نیز می توانند کارها را انجام دهند تا از این طریق جلوی تعلل شرکت های خارجی را بگیریم و آنها رادر یک شرایط رقابتی قرار دهیم و در عین حال منافع خود را به حداکثر برسانیم واز بزرگترین میدان گازی جهان که میدان مشترک بین ما و قطر است به بهترین نحو استفاده کنیم.
باتو جه به نقدنیگی 230 هزار میلیارد تومانی موجود و با توجه به رکود بخش مسکن، شاید یکی از راهکارهای اصلی تامین منابع، انتشار اوراق مشارکت ریالی و ارزی برای تامین منابع این طرح ها باشد. زیرا بسیاری از صاحبان سرمایه و نقدینگی منتظر تحول و رونق و سوددهی در بخش هایی از اقتصاد هستند تا سرمایه گذاری کنند و رکود نسبی در بخش مسکن و رشد اقتصادی 3 درصدی کشور در شرایط پس از بحران مالی جهان، فرصت مناسبی را ایجاد کرده که سودآوری مناسبی را به مردم ایران برای مشارکت در فازهای پارس جنوبی بدهیم.
منبع ما : http://rajanews.com/detail.asp?lang_id=&id=49239
نوشته شده توسط گروه خبری روز در یکشنبه 89/2/12 و ساعت 1:22 عصر | نظرات دیگران()
