درباره نامه رشیدپور به دهنمکی
الف: وقتی نامه آقای رشیدپور به آقای ده نمکی را در «احساس نگرانی» از چند صحنه سبک در قسمت اول سریال دارا و ندار خواندم، ناخودآگاه یاد «احساس نگرانی» آقای میرحسین موسوی و حس مسوولیت وی در ورود به انتخابات افتادم. آن نگرانی که هنگام تورم 50 درصدی دهه70 و هنگام هتک مقدسات و اعتقادات شیعیان در دهه80، کاملا ساکت بود و ناگهان در سال1388 از خوابی دراز بیدار شد.
گویا حسگرهای نگرانی آقای رشیدپور هم فقط در مواقع خاص کار می کند!
استفاده از لودگی و مضامین غیراخلاقی به بهانه طنز هرگز قابل دفاع نیست اما احساس مسوولیت آقای رشید پور در مورد این آفتابه دزدی ده نمکی هم کمی غیر عادی به نظر می رسد. فرضا چهار عنصر غیر آب کشیده طنز که اتفاقا در افواه عمومی هم ساده و ابتدائی انگاشته می شود به تلویزیون راه یابد ... اما سالهاست که ما اصول و اخلاق و فرهنگ را در برخی سریال های تلویزیون غائب دیده ایم و این چهار کلمه طنز به نسبت خطاهای فاحش موجود در سریالهای غیراز "دارا و ندار"، چیزی در حد صفر است. اتفاقا از نظر اخلاق و شرمساری، دانه درشت هایی بودند و هستند که کارهایشان می توانست نگرانی و احساس مسئولیت آقای رشیدپور را -با آن سابقه ای مدید!- برانگیزاند.
من سه قسمت سریال آقای ده نمکی را جسته گریخته دیدم و لذت بردم از اینکه مفاهیم "نجس" و "پاک" و "حرام" و "حلال" که غایب همیشگی سریالهای ایرانی است، از آنتن سیما پخش می‌شود و گویا صدا و سیما بی‌منّت و افاده کارگردان هایی که از دغدغه های مردم پایین تر از ونک هیچ خبر ندارند، یک دفعه هم به اینطرف غش کرده است. من خوشحال شدم که یک بار دیگر در پس قصرها و کاخ‌ها و شخصیت‌های غیرقابل لمس و معلق فیلمنامه‌های بی محتوا، تلویزیون ملی لحظاتی هم به درد مردم بی‌صدا رسید. مردمی که در هزاران روستا و هزارو اندی شهرایران (بجز شمیران) زندگی می کنندو عادت دارند فقط دغدغه های طبقه ثروتمند شمال تهران را در سریالهای ایرانی ببینند.
کاش آقای رشیدپورنقاط قوت دارا و ندار را هم می‌دیدید. سریال ده نمکی بوی دیگری می دهد! یک بوی غیر تکراری... ! یک بوی تازه غیر کلیشه ای... البته قضاوت کامل در مورد سریال دارا و ندار هنوز زود است اما عکس العمل تند آقای رشیدپور بعد از پخش اولین قسمت این سریال، شتابزده و غیرقابل قبول است.
ای کاش جناب رشیدپور درکنار خرده گیری از آفتابه دزدی در طنز ده نمکی، کمی هم به سوابق سریال های مدعیان می پرداختند. آنجا که حرام های آشکار، عشق های مثلثی، لودگی های پوچ و عشوه های مبتذل، در سینما و تلویزیون ما به نمایش در می آمد، ایشان کجا بودند؟ چرا وقتی دخترکان و پسرکان بی هنر ولی «خوشگلی» با صدقلم آرایش و عشوه، سینمای نسبتا تمیز ما را به ابتذال و هرزگی تنزل می دادند و هنرمندان واقعی را خانه نشین می کردند، چرا ایشان اعتراض نکردند؟
من ادعا نمی کنم سریال ده نمکی بی عیب و نقص است. بدیهی است استفاده از واژگان سبک و موهن به بهانه طنز هرگز پسندیده نیست. اما آقای رشیدپور جوری حرف می زنند که گویی سینما و تلویزیون ما خیلی پاک و ترتمیز است و فقط چند کلمه ناهنجار در سریال دارا و ندار، این پهنه سفید را لکه دار کرده!
در دوره و زمانه ای که اغلب سریال سازها از «هنر» فقط گیس بلند کردن و شام خوردن در رستورانهای لوکس و استفاده از اصطلاحات فرنگی را بلدند، تولید و پخش کاری مانند دارا و ندار که به دغدغه های واقعی مردم می پردازد، غنیمت است.
نامه رضا رشیدپور به مسعود دهنمکی درباره سریال "دارا و ندار"
سلام آقای ده نمکی . سال نو مبارک . بابت پروژه ی سنگین دارا و ندار به شما و همکارانتان خسته نباشید می گویم . می دانم که این روزها مشغله ی کاری فراوان دارید . اما انتظار دارم که این چند خط را به دقت بخوانید و اجازه می خواهم که در محضر افکار عمومی شما را با عنوان رسمی خطاب کنم.
جناب آقای ده نمکی
با کنجکاوی تمام اولین قسمت سریال شما را تماشا کردم و آنچه اینک می نویسم مفهوم نقد ندارد که با تماشای قطره ای از یک اثر چندین قسمتی نمی توان منصف بود . همین مقدار بگویم که به نظر می رسد در شغل جدید پیشرفت کرده اید و آخرین ساخته ی شما از آثار بسیاری از مدعیان بهتر است .
قبلا خیال می کردم که عوض نشده اید و اصول و ریشه های شما تغییری نکرده و تنها نوع بیان دیدگاهتان را تغییر داده اید که از این بابت در مصاحبه های متعدد تلویزیونی و مطبوعاتی به شما تبریک و خوش آمد گفتم . اما حالا احساس می کنم که قضاوتم اشتباه بوده . شما کاملا تغییر کرده اید.
جناب آقای ده نمکی
من اخراجی های نخستین حضرتعالی را در جشنواره تماشا کردم و شوخی های هنجار شکن اخلاقی در این فیلم را به ذوق زدگی در ورود به عرصه ی سینما نسبت دادم و با لبخندی از کنار آن گذشتم
اخراجی های واپسین را در دفتر کارتان دیدم و اصرار شما بر استفاده ی مجدد از هجو اخلاقی در بعضی از سکانس ها را به استقبال تاسف برانگیز عده ای سینما دوست (!) مربوط دانستم
اما حالا کاملا مطمئن شدم که عوض شده اید و حاضرید برای جلب مخاطب به ماجراجویی های هنجارشکن ادامه بدهید
جناب آقای ده نمکی
اگر اهالی سینما از وجود برخی محدودیت ها گلایه می کنند منظور آنها مسائل اخلاقی و خطوط قرمز خانوادگی نیست . بسیاری از ایشان از خانواده هایی کاملا سنتی و اخلاق گرا هستند و هرگز حاضر نمی شوند که اصول مورد احترام خانواده های نجیب ایرانی را زیر سوال ببرند که اگر چنین بود هرگز سینمای پیش از انقلاب تا این اندازه منفور نمی شد . خوشحال می شدم اگر از رانت های ویژه برای شکستن برخی محدودیت های خنده دار استفاده می کردید و نه شوخی های افسار گسیخته با حریم حرمت اخلاقی خانواده ها . لطفا عصبانی نشوید . بی راه نمی گویم
من اولین قسمت سریال شما را به همراه خانواده ام تماشا کردم و در یک سکانس خاص جز شرمندگی و خجالت پاسخ دیگری برای اهالی منزل نداشتم
جناب آقای ده نمکی
شما مجاز نیستید با شوخی های سبک و غیر اخلاقی مردم را بخندانید . بسیاری از خانواده ها این اجازه را به شما نمی دهند . به یاد بیاورید که در یک سکانس از دارا و ندار با حضور چندین دختر جوان به صورت پیوسته از صحنه دار بودن پروژه (!) و یا پاره شدن یک بازیگر صحبت می کنید . مینا و سیمای اخراجی ها هم که جای خود دارد
جناب آقای ده نمکی
فراموش نکنید که زمانی نه چندان دور در سوگ خدشه دار شدن اصول اخلاقی جامعه از قلم و بسیاری چیزهای دیگر هزینه کرده اید و با کارگردانی فقر و فحشا خود را در مقام مدافع اصول اخلاق و خانواده نشان داده اید
هنوز بسیاری از مردم شما را انسانی اصول گرا و بازمانده از جبهه و جنگ می دانند و نمی خواهند باور کنند که شما آب پاکی روی دستشان ریخته اید
جنای آقای ده نمکی
سینما با تلویزیون فرق دارد . سابقه ی تلاش من در این رسانه بسیار بیشتر از شماست و دقیقا به خاطر همین سابقه به خودم اجازه نداده ام که از هر ترفندی برای جذب مخاطب استفاده کنم . برادرانه از شما می خواهم که چنین نکنید
جناب آقای ده نمکی
این رسانه بی رحم است و با کمی صبر تمام حقیقت ها را عریان می کند . به تن پوش هشت میلیارد تومانی مغرور نشوید که بسیار خطرناک است . به تمسخر گرفتن اصول اخلاقی جامعه هرگز بخشودنی نیست . این مردم لبخند می خواهند اما نه به هر قیمتی
نوشته شده توسط گروه خبری روز در پنج شنبه 89/1/5 و ساعت 12:29 عصر |
نظرات دیگران()
