سیاسی کردن هر گونه اتفاق و اوضاعی در ایران ساده و آسان است؛ نمونه آن انفجار روز یکشنبه در استان سیستان و بلوچستان است که نزدیک به پنجاه قربانی به جای گذاشت. هدف این عملیات تروریستی بدون تردید خدشه وارد آوردن از درون به چهره ایران در جهان و تشدید بی ثباتی در این کشور است؛ اما پرسش اینجاست که چه کسی از آن سود می‌برد؟

به گزارش خبرنگار «تابناک»، تحلیلگر روسی مسائل بین‌الملل، «ایوان زاخارچنکو»، در یادداشتی تحلیلی با طرح موضوع بالا در «ریانووستی» نوشت: روز هجدهم اکتبر در نزدیکی سالن کنفرانس شهر «سرباز»، یک تروریست انتحاری، خود را در کنار خودروی معاون فرمانده نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران منفجر کرد.

زمان برای انجام این عملیات تروریستی، اتفاقی انتخاب نشده است، چرا که هنوز هم شعله‌های اعتراضات درباره انتخابات ریاست جمهوری در این کشور فروکش نکرده، اما این عملیات تروریستی، دست کم دو رویداد مهم را تحت پوشش خود گرفت؛ نخست این که اکنون در وین مذاکرات ایران با دیپلمات‌های روسی، آمریکایی و فرانسوی درباره تصمیم‌گیری جهت تحویل سوخت هسته‌ای برای رآکتور تحقیقاتی ایران در حال انجام است. تصمیم تهران برای افزایش حجم تولید غنی‌سازی اورانیوم که ممکن است برای تولید تسلیحات هسته‌ای هم مصرف شوند، به این مذاکرات بستگی دارد.

دوم آن که قرار بود تحت نظارت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران، مذاکرات میان نمایندگان شیعه و سنی انجام شود.

وی در ادامه می‌نویسد: اتهامات سیاسی بلافاصله شکل گرفتند. ایران، آمریکا، بریتانیا و عربستان سعودی و همچنین نیروهای امنیتی پاکستانی را به دست داشتن در این عملیات تروریستی متهم نمود. غربی‌ها هم که دلیل مشکلات کنونی ایران را نگاه حاکم بر این کشور می‌بینند، خود به خود متهم هستند.

بر پایه گزارش نیروهای انتظامی سیستان و بلوچستان، عبدالمالک ریگی، رهبر گروهک «جندالله»، مسئولیت این انفجار را بر عهده گرفته است که بیشتر از بلوچ‌هایی که در تقاطع مرزی ایران با پاکستان و افغانستان زندگی می‌کنند، تشکیل شده است.

این یکی از مناطق وسیع و محروم ایران به شمار می‌رود که فعالیت‌های قاچاقچیان موادمخدر در آن بسیار محسوس است.

وی ادامه می‌دهد: بنا بر گزارش رسانه‌های گروهی غربی، دلیل این مسأله می‌تواند تحرکات اخیرا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در منطقه و تشدید حضور این نیرو در سیستان و بلوچستان برای جلوگیری از کانال‌های مواد مخدر و همچنین دستگیری عبدالحمید ریگی، برادر عبدالمالک رهبر جندالله باشد که هنوز حکم اعدامش به اجرا در نیامده است.

بی دلیل نیست که ناظران بین‌المللی، بیشتر به مسأله مواد مخدر در محل توجه دارند تا به اهمیت اختلاف نظرات میان شیعه و سنی در منطقه.

بدون تردید، قاچاقچیان مواد مخدر به بی ثباتی ایران نیاز دارند، چرا که دولت این کشور را از مسأله مواد مخدر دور کرده و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران، امکان کمتری برای جلوگیری از این تجارت که با تروریسم ارتباط تنگاتنگی دارد، پیدا خواهد کرد.

روزنامه «وال استریت ژورنال» تأکید می‌کند که تهران بیش از گذشته از نفوذ طالبان و شبکه تروریستی بین‌المللی القاعده در پاکستان و افغانستان بر گروهک‌های جنایی و نظامی در مرز با ایران نگران است. هر چند جندالله هیچ گاه برای ایران مشکل جدی به شمار نمی‌رود، اما دشمنان این کشور می‌توانند از چنین گروهک‌هایی برای ایجاد تزلزل در حکومت ایران استفاده کنند.

ایرانی‌ها همچنین به دولت پاکستان که در ایران به عنوان حامی گروهک‌های تروریستی در شرق این کشور، معروف است، به خاطر ارتباطش با عربستان سعودی چندان اعتماد ندارند. البته خود پاکستانی‌ها تلاش دارند به ایرانی‌ها بقبولانند که هیچ نقشی در عملیات تروریستی اخیر نداشته و برعکس، خواستار همکاری در مبارزه با تهدیدات مشترک از سوی تروریسم و تشکیلات نظامی غیر قانونی برون‌مرزی هستند.

البته واقعا بعید به نظر می‌رسد که پاکستانی‌ها به بی‌ثبات‌سازی ایران تمایل داشته باشند چرا که بی ثباتی در این کشور، تنها به ناپایداری در کل منطقه منجر خواهد شد.

«زاخارچنکو» می‌افزاید: به باور ناظران، پاکستان در گذشته از تشکیلات نظامی مشابه به ویژه در افغانستان در دهه هشتاد علیه نیروهای شوروی سابق حمایت کرده که همین مسأله نیز باعث بدبینی حکومت ایران شده است. عبدالحمید ریگی اعتراف کرده که از واشنگتن دستور و کمک مالی می‌گرفته، اما کاخ سفید این اتهامات را به طور کل رد کرده است.

بنابراین، اگر نیروهای امنیتی غربی به فشار بر دولت احمدی‌نژاد در ایران تمایل داشته باشند، کمک به قاچاقچیان مواد مخدر در مرز میان ایران، پاکستان و افغانستان برای پیشبرد این منظور در اوضاع کنونی با ریسک بسیاری از نظر امنیت منطقه و مبارزه با تروریسم همراه خواهد بود که نیروهای آمریکا برای تأمین آن در افغانستان مستقر شده‌اند.

بر پایه نوشته یک روزنامه اماراتی، تهران باید به اشتباه خود اعتراف و آن گونه که باید با پاکستان و افغانستان برای تنظیم استراتژی مشترک مبارزه با «دشمن واحد» اقدام کند.
روزنامه ترکیه‌ای «تودی زمان» نیز می‌نویسد: اگر ایران تنها به دنبال منافع خود باشد، یعنی به عبارتی، اسلام را تنها برای ایرانیان بخواهد، کاری از پیش نخواهد برد، چرا که در عصر حاضر، هیچ کشوری در منطقه نمی‌تواند با تکیه بر نیروی خود روی پا بایستد.

این تحلیلگر روس در پایان می‌نویسد: در کل به نظر می‌رسد که هم ایران، هم کشورهای همسایه و هم کل جامعه جهانی، یک دشمن مشترک دارند؛ یعنی تروریسم که توسط قاچاقچیان مواد مخدر تأمین می‌شود و مبارزه با آن تنها باید مشترک انجام شود؛ اما فقط بی اعتمادی که اساس آن بر پایه اختلاف مذهبی و ایدئولوژی است، مانع تحقق این امر می‌شود.

   منبع : تابناک . ای ار