گروه اجتماعی: «شعار دو بچه کافی است را قبول ندارم، این مساله سیاست غلطی بود که غربی‌ها انتخاب کرده و امروز پشیمان هستند و سرمایه سنگینی برای حفظ هویت و فرهنگ خود می‌پردازند، چرا باید در مسیری قرار بگیریم که نتیجه آن مشخص است؟»

سه هفته قبل، رییس جمهور با بیان این عبارات خطاب به مردم، رسما حمایت دولت دهم از سیاست افزایش جمعیت در کشور را اعلام کرد و از سیاست های موسوم به کنترل و تحدید جمعیت به شدت انتقاد کرد و این در حالی بود که مدتی قبل از آن نیز رییس جمهوراعلام کرده بود: «دولت از سال 1389 برای هر نوزاد یک میلیون تومان به حساب سرمایه‌گذاری واریز می‌کند»

پس از اعلام این موضوع از سوی دکتر احمدی نژاد، موافقین و مخالفین این سیاست هر یک به ارائه نقطه نظرات خود در این رابطه پرداختند.

پزشکیان، وزیر بهداشت دولت اصلاحات در اظهاراتی سخنان رییس جمهور را «غیرعلمی» توصیف نمود اما از سوی دیگر حسینیان، نماینده تهران در مجلس این سیاست را «از لحاظ تجربی و علمی بسیار منطقی و کارشناسانه» دانست و در همین راستا، احمدی نژاد بار دیگر این بار در 9 اردیبهشت ماه و در حالی که در همایش روز ملی شوراهای اسلامی سخن می‌گفت‌، تاکید کرد: « غربی‌ها 40 سال پیش گفتند که جمعیت را کنترل کنید، بچه مزاحم است و بچه کمتر زندگی بهتر. اکنون ببینید همان‌ها به کجا رسیدند به جایی رسیده‌اند که جمعیت آنها پیر شده‌اند و دارد از بین می‌رود و چند سالی است که خانواده‌ها را تشویق می‌کنند که فرزند بیاورند و امکانات در اختیار خانواده‌ها قرار می‌دهند، برای این که جمعیت داشته باشند و هرساله نیز مجبور هستند مقداری جمعیت وارد کنند. عده‌ای در کشور ما نیز پیدا شدند که چشم بسته گفتند ببینیم آنها چکار می‌کنند، ما نیز همان کار را بکنیم و گفتند دو بچه کافی است و در این ارتباط قانون وضع کردند و گفتند سه بچه را بیشتر بیمه نمی‌کنیم، در صورتی که نگاه و اعتقاد ما با آنها فرق می‌کند و معیارهای ما با آنها متفاوت است» و در ادامه نیز تصریح کرد:
«من گفتم چرا می‌گویید که مردم از ترس فقر بچه خود را از بین ببرند. خداوند می‌فرماید از ترس فقر بچه‌های خود را نکشید، ما آنها و شما را روزی می‌دهیم. می‌گویند دو بچه کافی است. یعنی اینکه 40 سال دیگر چیزی از ملت ایران وجود ندارد.»

‌اما شاید در این میان بیش از همه نامه اخیر آیت الله جعفر سبحانی خطاب به رییس جمهور مورد توجه باشد.

ویدر نامه ای که امروز خبرگزاری رسا آن را منتشر ساخته است، تحدید نسل را به مصلحت نظام و کشور ندانسته اند و ضمن حمایت از برنامه های دولت در زمینه جمعیت، خواستار رفع برخی موانع در این زمینه شدند.

متن کامل این نامه بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

حضور انور جناب آقای دکتر احمدی نژاد
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

با اهداء سلام
امید است وجود مبارک قرین صحت و سلامت بوده و خدمات ارزنده شما مقبول درگاه الهی گردد.

تلو مذاکره حضوری در دیدار قم، یادآور می شود که تحدید نسل به مصلحت نظام و کشور نیست و خوشبختانه جنابعالی نیز با این نظر موافقت نموده که مایه خوشحالی است و اقدام شجاعانه حضرتعالی در مورد پرداخت یک میلیون تومان برای هر نوزاد ایرانی، خود گامی در شکستن این طلسم است، ولی موانعی در کار است که باید برچیده شود تا این اقدام به نتیجه مطلوب برسد.

اینک این موانع:
1. وجه پرداختی بیمه فرزند چهارم، توسط بیمه کننده (پدر) بیشتر از فرزند سوم است.
2. سهام عدالت به فرزند سوم به بعد پرداخت نمی شود.
3. عدم صدور کوپن کالاهای اساسی برای فرزندان سوم به بعد.
4. تابلوهای (فرزند کمتر، زندگی بهتر)
5. بستن لوله های مرد و زن به صورت مجانی
6. پرداخت یک میلیون تومان فقط به فقرا، آن هم مشروط به تادیه مبلغی ماهانه از طرف خودشان که چه بسا پدر و مادر نتوانند این مبلغ را پرداخت کنند.

در پایان موفقیت جنابعالی را از خداوند متعال خواهانم.

با تقدیم احترام
جعفر سبحانی

در همین رابطه حجت الاسلام سقای بی ریا با بیان جزئیات ارسال نامه حضرت آیت الله سبحانی به رییس جمهور اضافه کرد: دکتر احمدی نژاد موارد مطرح شده از سوی حضرت آیت الله سبحانی را تایید کردند و اظهار داشتند که باید به تدریج برای رفع این موانع نیز فکری کرد و برنامه ریزی نمود.

حجت الاسلام سقای بی ریا، مشاور رییس جمهور در امور روحانیت در گفت و گو با رسا با اشاره به ارسال نامه حضرت آیت الله سبحانی به رییس جمهور در مورد کنترل جمعیت گفت: اجرای این سیاست در دولت دارای پشتوانه کارشناسی است و به یک سال پیش بازمی گردد.

وی افزود: بیش از یکسال پیش یکی از موسسات در قم نامه ای را به دفتر ما رساند که حاکی از نگرانی مراجع معظم تقلید از سیاست های کنترل جمعیت بود. ما این نامه را به دست رییس جمهور رساندیم و ایشان کمیسیون اجتماعی دولت را مامور ارائه راهکار برای رفع این نگرانی کردند که معنای این حرکت موافقت و همراهی دکتر احمدی نژاد با اصل این دغدغه بود.

مشاور رییس جمهور در امور روحانیت، با تاکید بر نظرات دکتر احمدی نژاد در این زمینه که در سخنرانیهای استانی مطرح شده بود، اظهار داشت: در زمان اجرای برنامه های کنترل جمعیت در کشور نیز بسیاری از علما از اجرای این طرح ابراز نگرانی کرده بودند چرا که این طرح از الگوهای غربی گرفته شده بود و تناسبی با فرهنگ و شرایط کشور ما نداشت. برخی دیگر از بزرگان نیز که با این طرح موافقت اجمالی نموده بودند، آن را به صورت مطلق بیان نکرده و به صورت موقت و زمان دار آن را تایید کرده بودند.

وی با اشاره به جلسات کارشناسی برگزار شده در کمیسیون اجتماعی دولت و دعوت از مسئولان کشور در زمینه آموزش، بهداشت، امنیت و دیگر بخش های مرتبط، افزود: بعد از بحث های کارشناسی همه به این نتیجه رسیدند که باید کاری در این زمینه صورت گیرد و نظرات خود را در نامه ای به رییس جمهور ابراز داشتند.

حجت الاسلام بی ریا تاکید کرد: از همین رو رییس جمهور در سفر به مشهد مقدس بحث طرح آتیه را مطرح کردند که بر اساس آن به هر نوزاد مبلغ یک میلیون تومان از طرف دولت داده می شود و با کمکی که پدر و مادر کودک نیز می کنند و مبالغی را ماهانه اضافه می کنند و پشتوانه خوبی برای این فرزند هنگام رسیدن به سن اشتغال و ازدواج ایجاد می شود. البته بعد از مطرح شدن این طرح برخی ها شروع به مخالفت با آن کردند.

وی با اشاره به دیدار رییس جمهور با مراجع تقلید گفت: در سفر و ملاقات اخیری که رییس جمور به قم داشتند و دیدار با مراجع تقلید از جمله حضرت آیت الله سبحانی، خود ایشان این مساله را به عنوان یک دغدغه و نگرانی مطرح کردند و آقای احمدی نژاد نیز با تایید این مطلب اظهار داشتند که باید تحولی در روند گذشته صورت گیرد.

مشاور رییس جمهور ضمن برشمردن اقدامات دولت پس از این سفر برای رفع این دغدغه بیان داشت: بعد از این سفر و اقدامات بعدی دولت در این زمینه از جمله تصویب طرح آتیه، حضرت آیت الله سبحانی (حفظه الله) نامه ای به رییس جمهور ارسال کردند و از این اقدامات تشکر نمودند و با یادآوری مباحث مطرح شده در جلسه حضوری، خواستار برچیده شدن برخی موانع در این زمینه شدند.

حجت اسلام سقای بی ریا در مورد پاسخ رییس جمهور به این نامه افزود: ما این نامه را به رییس جمهور رساندیم و دکتر احمدی نژاد موارد مطرح شده از سوی حضرت آیت الله سبحانی را تایید کردند و اظهار داشتند که باید به تدریج برای رفع این موانع نیز فکری کرد و برنامه ریزی نمود. همچنین رییس جمهور در مورد بند آخر این نامه که نسبت به اختصاص این کمک به فقرا، مشروط به تادیه مبلغی ماهانه از سوی آنان، توضیح دادند که این طرح برای قشر ضعیف جامعه همراه با تسهیلاتی است و دولت مبلغی که خود آنان باید پرداخت کنند را خود متقبل می شود و آن را پرداخت خواهد نمود. البته برای دیگر اقشار نیز این تسهیلات وجود دارد و همراه با همکاری خود آنان این پشتوانه برای فرزندانشان ایجاد خواهد شد.

مشاور رییس جمهور در امور روحانیت همچنین با اشاره به تلاش دولت برای رفع دغدغه ها و انتقادات مراجع از جمله این مورد، بیان داشت: سفر رییس جمهور به قم و دیدار با علما بسیار پر برکت بود و جو حاکم در این ملاقات ها، جوی سرشار از صمیمیت و شفافیت بود و طرفین دیدگاه های خود را به صورت روشن بیان می کردند.

وی افزود: در این دیدارها همه بر حفظ جایگاه مرجعیت تاکید داشتند و اینگونه نشست های صمیمانه و نزدیک باعث برکات ماندگار بوده و دیدگاه ها را به هم نزدیک می کند.


گفتنی است مروری بر مواضع بنیانگذار کبیر انقلاب و رهبر معظم انقلاب در این زمینه نیز حاکی از تایید کلی سیاست افزایش جمعیت در کشور می باشد.

امام خمینی در این باره می فرمایند:«مملکت ایران 35 میلیون حالا مى گویند جمعیت دارد. وسعتش آنقدر است که براى صد و پنجاه میلیون تا دویست میلیون جمعیت کافى است. یعنى اگر دویست میلیون جمعیت داشته باشد، در ایران به رفاه زندگى مى‏کنند.»(صحیفه امام - جلد7 - صفحه 393)

هم چنین سال ها قبل نیز پرسشی از رهبر انقلاب در مورد سیاست کاهش جمعیت مطرح شد. متن این پرسش و پاسخ با آیت الله خامنه ای در آن بازه زمانی در کتاب «کاهش جمعیت، ضربه ای سهمگین بر پیکر مسلمین» نوشته علامه آیة ا... حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی آمده است.

در این کتاب با اشاره به سیاست کاهش جمعیت به نقل از آقای خرازی آمده است:

«من‌ با حضرت‌ آیة‌ ا...‌ خامنه‌ای‌ ملاقاتی‌ داشتم‌ و ایشان‌ فرمودند: من‌ حدس‌ می‌زنم‌ که‌ این‌ یک‌ نقشه‌ خارجی‌ باشد و با این‌ امر موافق‌ نیستم‌. و در ملاقاتی‌ که‌ با جناب‌ حجّة‌الإسلام‌ و المسلمین‌ آقای‌ رفسنجانی‌ داشتم‌ ایشان‌ را راجع‌ به‌ خطر این‌ امر گوشزد کردم‌؛ ایشان‌ گفتند: این‌ یک‌ نظری‌ است‌. و دیگر گفتاری‌ نداشتند.»

خرازی با اشاره به این اظهار نظرها می گوید:«من‌ معتقد هستم‌ که‌ این‌ طرح‌، یک‌ نقشه‌ استعماری‌ و توطئه‌ ابرقدرتها می‌باشد، و بی‌رابطه‌ با آن‌ جلسه‌ای‌ که‌ در اسرائیل‌ جهت‌ کنترل‌ جمعیّت‌ کشورهای‌ اسلامی‌ تشکیل‌ شد، نمی‌باشد. مخصوصاً این‌ طرح‌ زمانی‌ در ایران‌ به‌ اجراء در آمد که‌ چهارماه‌ بعد از آن‌ نقشه‌ای‌ بود که‌ در اسرائیل‌، کنفرانس‌ آن‌ تشکیل‌ گردید.»

نگارنده کتاب همچنین به مسائل زیادی در این حوزه اشاره می کند. او می نویسد:«تنها جائی‌ که‌ شعار "فرزند کمتر، زندگی‌ بهتر" وجود ندارد اسرائیل‌ است‌. این مسئله شاید در مورد وهابیت و مناطق مرزی ایران نیز مصداق داشته باشد که البته برخی نگرانی های امنیتی را هم در این صورت در پی دارد.

منبع ما : http://rajanews.com/detail.asp?id=50126

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در جمعه 89/2/24 و ساعت 10:57 عصر | نظرات دیگران()

کنفرانس تهران با تاکید بر «خلع سلاح هسته ای در جهان» در حالی به پایان رسید که همچنان بازتاب گسترده آن در رسانه ها و محافل بین المللی ادامه دارد.

به گزارش رجانیوز، نشریه آمریکایی مدیا مانیتور با بیان اینکه «در سیاست عمل از کلام موثرتر است و دیپلماسی ایران نشان داد که قدرت نطق و عمل کاخ سفید پوچ و تو خالی است» کنفرانس تهران را «حمله ایران به سیاست خارجی امریکا در عرصه انرژی هسته ای» توصیف کرد.

این نشریه امریکایی در ادامه با تاکید بر اینکه «کنفراس تهران پاسخ محکمی به کنفراس هسته ای واشنگتن بود» نوشت: «کنفراس هسته ای واشنگتن تنها تقلا می کرد که بر کنترل سلاح های اتمی برای دور نگه داشتن از دسترسی تروریست ها تاکید کند ولی دامنه و محتوای کنفراس تهران بسیار عمیق تر بود»

در همین راستا، روزنامه روسی کامرسانت نیز با تصریح بر اینکه «این کنفرانس یک موفقیت برای تهران در برابر واشنگتن بود» کنفرانس تهران را اینگونه ارزیابی کرد: «امریکا نمی تواند با وجود مخالفت ها، بسرعت مسئله هسته ای ایران را حل کند، بویژه آنکه در ماه مه لبنان که مخالفین فعال تحریم ایران است ، ریاست شورای امنیت سازمان ملل را بر عهده می گیرد»

از سوی دیگر روزنامه سوری البعث نیز در این باره نوشت: «همایش تهران در نقطه مقابل راهبرد جدید هسته ای آمریکا قرار گرفته که امیدها در امکان رسیدن به جهان خالی از سلاح های هسته ای را به یاس تبدیل کرده بود» این روزنامه عرب زبان ادامه داد: «تهران با این همایش پیام جدیدی به جهانیان داد که در آن بر صلح آمیز بودن برنامه هسته ای اش تاکید و اتهام های غرب و آمریکا درباره تلاش این کشور را برای تولید سلاح اتمی از طریق برنامه هسته ای رد کرد»

هفته نامه امریکایی تایم نیز در ارزیابی خود در این رابطه نوشت: «کنفرانس تهران نشانی از موفقیت تهران در پیشبرد استرات‍‍‍ژی هسته‌ای خود بود» این مجله آمریکایی با اشاره به اینکه چین و روسیه هم نمایندگان خود را به کنفرانس تهران فرستاده‌اند، از ناکامی اوباما در جلب حمایت چین و روسیه برای اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران خبر داد.

گفتنی است برغم سنگ‌اندازیهای غرب برای عدم حضور نماینده کشورهای مختلف در کنفرانس تهران، بیش از 65 کشور در این کنفرانس شرکت کردند و این در حالی اتفاق افتاد که چند روز قبل از کنفرانس تهران، واشنگتن نیز میزبان کنفرانسی مشابه اما با حضور 44 کشور بود که حتی در جریان این کنفرانس نمایندگان برخی کشورها از جمله برزیل و ترکیه به صراحت از حقوق هسته ای مسالمت آمیز جمهوری اسلامی ایران حمایت به عمل آوردند.

منبع ما : http://www.rajanews.com/detail.asp?id=48497

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در سه شنبه 89/1/31 و ساعت 8:37 عصر | نظرات دیگران()

منبع ما : http://www.bangdad.com/bangdad/pages/details.asp?id=484

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در سه شنبه 89/1/17 و ساعت 11:8 عصر | نظرات دیگران()

20ـ تورم اسکناس
در ظرف این چند سال سیاست چاپ اسکناس ما بدین شکل بوده که البته چاپ اسکناس در کشور یک امر طبیعی است یعنی در هر سال در حد تورم اسکناس منتشر می‌شود و هیچ اشکالی ندارد اما وقتی نرخ تورم افزایش می‌یابد و نقدینگی روبه افزایش می‌باشد و دولت هم با کسری بودجه مواجه باشد دائماً به امر انتشار اسکناس مشغول می‌شوند که این وضع، چندان مثبت و مفید نخواهد بود.
1369.6.3

21ـ نرخ تورم
در خصوص نرخ تورم اکنون نرخ تورم مهار شده است نه این که نرخ آن به صفر رسیده باشد. چون هنوز قیمت بسیاری از اجناس ما روند رو به افزایش دارد، بسیاری از قیمت‌ها هم در مرحله متوسطی قرار دارد و بسیاری از اجناس هم قیمت‌شان نزول یافته است.
در مجموع ارزیابی رشد نرخ‌ها به این صورت بوده است که در سال 7،65/23 یعنی 23 درصد تورم را در مورد تعدادی از کالاها اطلاق می‌نمایند که البته این رقم را بانک مرکزی با مقیاس قرار دادن قیمت تعدادی از کالاها اعلام می‌کند.
در این میان ممکن است بعضی از آنها به میزان 100 درصد گران شده باشد و بعضی‌ها به میزان 5 درصد و یا بعضی‌ها هم اصلاً افزایش نداشته باشد. همچنین در سال 66 هم نرخ تورم 7/27 درصد بوده که رقم بالایی است.
در سال 67، 89/28 درصد که نزدیک 29 درصد می‌باشد.
در سال 68، 25/17 درصد یعنی نزدیک 11، 12 درصد پائین تر از سال گذشته که باز هم مجموعه کالاهایی که مردم مصرف می‌کنند 17 درصد گران شده است.
1369.6.3

22ـ مشکل حمل و نقل
الآن بسیاری از محصولات و کالاهای موردنیاز مردم که در کارخانه‌ها، بنادر و انبارهای مزارع وجود دارد که وسیله‌ای که ما اینها را به بازار مصرف برسانیم نداریم.
چند تا از کارخانه‌های سیمان ما در تولیدشان مشکل دارند. چون انبارها پر شده و آسیاب‌ها نمی‌توانند کار کنند که ما آمدیم و بعضی‌ها را آزاد کردیم و گفتیم مردم خودشان بردارند بروند با این که سیمان کم داریم و سهمیه‌ای است گفتیم اینها را آزاد کنند. مثل ارومیه و یک مقداری در تهران. گفتیم حدود 400 هزار تن الآن ما گندم در مزارع خریده‌ایم و در آنجاها جمع شده است که می‌خواهیم به سیلوها برسانیم ولی مشکل حمل و نقل داریم. کارخانه شیشه قزوین را شنیدید که موقع زلزله حدود 100 میلیون تومان یا بیشتر از شیشه‌هایش شکست. ما به عنوان یک تخلف این قضیه را تعقیب کردیم و به آخرین نتیجه‌ای که رسیدیم این بود که حمل و نقل نتوانسته‌بود این شیشه را به نوبت برساند. حواله صادر شده بود. مردم در انتظار شیشه‌ها بودند ولی نتوانستند از کارخانه به شهرها برسانند.
البته عذر حمل و نقل هم این بود که لاستیک به موقع به او نداده‌اند. عذر لاستیک هم این بود که ما ارز نداشتیم که لاستیک بیاوریم. یعنی مجموعه رسید به اینجایی که کمبود تولید بود و ما لاستیک را به موقع نرسانده بودیم. شیشه‌ها در کارخانه به این شکل خرد شد.
همین حالا حدود یک میلیون و نیم تن کالا در بنادر و در کشتی‌ها مانده که حمل و نقل مشکل دارد.
1369.6.3

23 ـ بانک‌های خالی
بسیاری از نقدینگی‌های شناور در دست مردم، جمع‌آوری و به سمت تولید هدایت و یا در سیستم بانکی متمرکز شد. معلوم شد که موجودی بانک‌ها افزایش یافته است. علی‌رغم اینکه مردم پول خود را در خانه خود نگهداری و یا میان دست‌ها گردش می‌کرد، به بانک‌ها اعتماد کرده و آنها را تحویل بانک‌ها دادند.
حجم مسکوک و اسکناس در دست مردم پائین آمده است. از خطرناکترین موارد در اقتصاد این است که حجم مسکوک و اسکناس نزد مردم زیاد باشد.
همچنین نرخ تورم که از رشد شتابانی برخوردار بود هر سال اینگونه بود که پیش‌بینی می‌کردیم اینقدر درآمد، اینقدر هزینه و وقتی اواخر سال می‌شد می‌دیدیم که درآمدها تحقق پیدا نکرده و هزینه‌ها انجام شده و با چنین وضعیتی به مجلس می‌رفتیم و درخواست می‌کردیم که از بانک‌ها قرض بگیریم. امسال برای اولین بار است که حرکت معکوس شده و آن مقدار که بنا بود قرض کنیم، قرض نکردیم.
1369.8.9

24- طرح های نیمه تمام
خیلی از امکانات و مراکز خراب شده که بلااستفاده مانده است و در واقع عدم النفع آنها برعهده ما است. وقتی که جنگ خاتمه یافت، مبلغ 500 میلیارد تومان طرح نیمه تمام داشتیم که به تأخیر افتاده بود و به مرحله بهره‌برداری رساندن آنها کار بسیار دشواری بود.
البته همه این طرح‌ها به خاطر طولانی شدن دوران ساختش، هزینه‌شان به چند برابر رسیده است. مثلاً فولاد مبارکه‌ای که اول حدود 30 میلیارد تومان برایش در نظر گرفته بودند، الآن ما حدود 80 میلیارد تومان باید خرج آن کنیم تا کارش به پایان برسد.
1370.3.4

25- مشکلات را به حساب جنگ نگذاریم
این تناسب در اکثر طرح‌های صنعتی، اقتصادی مشهود است. کارهای انجام نشده‌ای را در دسترس داریم که به این وضع باقی مانده است که این بدترین و مخفی‌ترین فصل مربوط به مشکلات است.
ما در این 8-7 سال اقدامی در جهت خرید کامیون به عمل نیاوردیم و یا کم خریدیم. باید اقدام به خرید کامیون نماییم. اتوبوس نیز نخریده‌ایم. باید بخریم. واگن راه آهن نخریده‌ایم. باید بخریم. راه‌هایمان را مرمت ننمودیم که باید مبادرت به این امر نماییم. بندرهایمان هم آسیب دیده که باید نسبت به اصلاح آن اقدام کنیم و یا این که بندرهایمان آسیب دیده که باید آنها را ترمیم نماییم.
همچنین نیروگاه نساختیم. کم ساختیم و به تبع آن با خاموشی مواجه هستیم. سد نساختیم که آب‌هایمان در حال هرز رفتن هستند و باید سد بسازیم. پالایشگاه نساختیم که الآن باید وارد کنیم.
برای شهرهای کشور فاضلاب نساختیم که تمامی آنها در این رابطه مشکل دارند. نتوانستیم به شهرها آب برسانیم که بسیاری از شهرهای کشورمان در حال حاضر با مشکل کم‌آبی مواجه‌اند.
به کشاورزی به اندازه کافی بها ندادیم. کشاورزان کمبود تراکتور و کمباین دارند و به همین دلیل گاهی اوقات محصول از روی زمین برداشت نمی‌شود. همچنین وضعیت حمل و نقل‌مان به آن مرحله از ضعف رسیده است که به میزان دو میلیون تن از بارها و وسایل‌مان در دریا معطل مانده و لذا کارخانه‌ها و انبارها منتظر رسیدن این وسایل هستند که همه این مسائل در ارتباط با جنگ می‌باشد.
همه این مسائل چیزهایی است که ما باید اکنون اقدام به انجام آنها کنیم و به حساب جنگ هم نمی‌توانیم بگذاریم مثلاً ما نیروگاه نساختیم چون پولش را در آن زمان نتوانستیم فراهم سازیم ولی حالا باید با تعجیل نسبت به ساخت آنها اقدام کنیم.
الآن به جای این که سالانه برای تولید دو هزار مگاوات برق نیروگاه بسازیم، ما باید برای تولید 5 هزار یا 7 هزار مگاوات برق قرارداد ساخت نیروگاه را دنبال کنیم.
از طرف دیگر انبارها در زمان جنگ تقریباً خالی شده بود و باید این انبارها شارژ شود. زمانی که ما کار در کارخانه‌ها را شروع کردیم، کارخانه‌ها هیچ گونه مواد اولیه‌ای در انبارهایشان موجود نداشتند.
قطعات ماشین‌ها مستهلک و فرسوده شده که باید کاملاً تعویض گردد. قالب‌های کارخانجات باید عوض بشود در طول 10 سال گذشته تمام اینها به طور راکد به سر می‌بردند و باید اینها را مجدداً تأمین نماییم.
مسکن عقب مانده چون که ما هیچ گونه مصالحی در دسترس نداشتیم که اقدام به احداث مسکن نماییم. در این زمینه عقب ماندگی زیادی وجود دارد.
همه این مشکلاتی که عرض کردم و همه آنها با استناد به آمار و ارقام است که کسی هم نمی‌تواند بر روی صحت و سقم آنها به خود شک و تردید روا بدارد.
1370.3.4

26ـ عبور از اقتصاد متمرکز
یکی از مشکلات جدی کشور مان در ساختار اقتصادی که حالا که می‌خواهیم از اقتصاد متمرکز عبور کنیم و به طرف اقتصاد متعادل زمان صلح برویم، یک مشکلات بسیار جدی داریم منجمله قیمت‌های بعضی از کالاهای دولتی است.
در زمان جنگ خطرناک بود و این کارها را نکردند و یا نخواستند بکنند، اما الآن ببینیم می‌توانیم اینها را اینجوری تحمل کنیم یا نه.
شما فکر می‌کنید گازوئیل چه قیمتی دارد و دولت چطوری به مردم می‌دهد، اولاً مال چه کسی است و ببینیم که با عدالت سازگار است یا نه.
ما نفت کوره را لیتری یک ریال‌ و نیم می‌دادیم، شما می‌توانید خاک بیابان را این مقدار تحویل دهید؟ خوب این آتش زدن به کشور است. این اداره کردن کشور که نیست.
البته یک کسی که به فکر خودش باشد شاید این کار را بکند اما اگر من به فکر باشم که آینده این مردم باید درست شود و باید اقتصاد درست شود و مردم به اندازه‌ای که حقشان است بهره‌ببرند، این را خیانت می‌دانم.
1370.4.22

27ـ سالها بد عمل کردیم
البته به علت این‌که سال‌ها بد عمل کرده‌ایم نمی‌توانیم یک دفعه شوک وارد کنیم.
از طرفی در کشور کاری باب شده بود که کامیون‌هایی بودند که به پمپ بنزین‌ها می‌رفتند و گازوئیل می‌زدند و به شوفاژدارها می‌دادند چون چهار ریال می‌خریدند و 10 ریال می‌فروختند.
کارشان این بود، خب این فساد را چه کسی قبول دارد.
ما چای شمال را ارزان می‌خریدیم، نه چایکار سود می‌برد و نه کارخانه‌چای خشک کنی سود می‌برد، بلکه همه ضرر می‌کردند. نتیجه آن این شد که حدود 10 هزار هکتار از اراضی با ارزش چای کاری ما از مدار خارج شد و بنا شد که چای وارد کنیم.
ما مشکلات بسیار جدی در این نحوه قیمت‌گذاری داریم. مس را کیلویی 25 تومان می‌دادیم و مسگر می‌خرید و چند چکش روی آن می‌زد و آن را به قراضه تبدیل می‌کرد و از کشور خارج می‌نمود و سه دلار می‌فروخت.
سه دلار با 25 تومان چقدر فاصله دارد و همه به قاچاق افتاده بودند.
هی می‌گویند سهمیه‌بندی، خب شما دیدید که در دوره سهمیه‌بندی چه شد. ما سهمیه می دادیم ولی سر از بازار آزاد احتکار در می‌آورد. اکنون اکثر محصولات داخلی کشور دیگر دو بازاری نیست.
1370.4.22

28- استقراض
گفتم در خارج حدود 12 میلیارد دلار تعهد ارزی داشتیم که اینها خریدهای نسیه و گشایش اعتبارات بود و بدهی به بانک مرکزی در طول این مدت که عراق از بیرون قرض می‌کرد. ما مخارجمان را از بانک مرکزی می‌گرفتیم و هر سال کسر بودجه تا این‌که جمع و رقم وحشتناکی شد.
مثلاً صندوق‌های بازنشستگی بسیار در طول سال‌های چند آنطور که لازم است به آنها پرداخته شود، توجه نشد و ترفیعاتی که نیروهای نظامی باید می‌گرفتند نگرفته بودند و طلبکار بودند. خیلی از فوق‌العاده‌هایی که باید نظامیان می‌گرفتند نگرفتند و بدهی‌ از این قبیل مسئله سوم مسئولیتی که نظام در برابر رزمندگان و خانواده‌های آسیب‌دیده از جنگ داشت. خب این همه شهید و خانواده شهید و خانواده اسیر و اسیر و جانبازان و این همه رزمنده که عمر و جوانی‌شان را در جبهه طی کرده بودند.
اینها نوعاً از طبقات محروم روستاها و مردم مستضعف بودند که خب در دوران جنگ حسابی خدمات بسیجی اینها را با مشکلات اقتصادی روبه‌رو کرده بود.
1370.5.19

29 – بدترین دردها
طرح‌های نیمه تمامی که روی دست دولت مانده بود. شاید بدترین دردها بود. کسی هم احساس نمی‌کند آن روز محاسبه کردیم دیدیم حدود 500 میلیارد تومان طرح نیمه ساخته روی دست دولت و ملت جمهوری اسلامی ایران مانده ممکن است بعضی‌ها بگویند طرح نیمه تمام حالا باشد این خودش ثروتی است بله این مقدار نعمتی است ولی وضع تأخیر یک مصیبت و مشکل غیرقابل تحملی است.
من حالا عرض می‌کنم، اولاً رقم 500 میلیارد تومان بدانید با بودجه عمرانی که ما آن زمان داشتیم یعنی حدود شش برابر بودجه یکسال ما. یعنی به اندازه شش سال که ما بودجه بریزیم این طرح‌ها را می‌توانستیم در برنامه عمرانی قرار دهیم. تا خبر طرح یعنی چه؟
مثلاً فولاد مبارکه که یکی از طرح‌های ما بود. اگر در زمان خودش این طرح اجرا می‌شد و در زمان خودش محصولش به بازار می‌‌آمد بسیاری از مشکلات را برطرف می‌کرد مثلاً ورق آهن، یعنی حدود دو میلیون تن ورق آهن که الآن مصرف ما در کشور خیلی کمتر از این است. تأخیر در پایان این طرح یعنی این. آن روزها حدود 30 میلیارد تومان هزینه آن بود. ولی حالا حدود 80 میلیارد تومان شده و این تأخیر یعنی سه برابر شدن هزینه‌ها.
شما اگر خودتان احداث خانه‌ای را در سال 62 شروع کرده باشید و روی دست شما مانده باشد و خرده خرده ساخته باشید تا به حال می‌فهمید که تفاوت قیمت یعنی چی یعنی آن سال، چند تمام می‌شد و امسال برای شما چند تمام می‌شود. انتظار نیروها و تورمی که ایجاد می‌کند. چون این طرح‌ها دائماً پول می‌خورد بدون این‌که محصولی به ما بدهد.
ما 500 میلیارد تومان اینگونه طرح‌ها را داشتیم، پتروشیمی بندر امام، نیروگاه بوشهر و شهید رجایی و چوب و کاغذ مازندران و راه‌آهن بافق - بندرعباس اینها طرح‌های بزرگ است و طرح‌های کوچک از این قبیل مانند سرب و روی زنجان و همه این‌ها برای مملکت حیاتی و چیزهایی بود که ضرورت زندگی بود.
1370.5.19

30 - عقب ماندگی
عقب‌ماندگی در امکانات زیربنایی بود که این ده سال یک مشکل بسیار بسیار سنگین و غیرقابل تحملی را بر دوش شما مردم گذاشته است و زیاد نیاز به توضیح ندارد.
خودتان می‌دانید یعنی مثلاً ما راه‌هایی که نساختیم، راه‌آهن‌هایی که نساختیم، نیروگاه‌هایی که نساختیم، و وسایل حمل و نقلی که نخریدیم. لوله‌کشی آب، گاز و لوله‌کشی‌های دیگر و چیزهایی از این قبیل، جنگل‌ها و مراتع که با نساختن سد در حال از بین رفتن است. شما ببینید از این ناحیه چه اشکالات عظیمی برای مردم فراهم شده است.
وقتی آن روز را محاسبه کردیم یک رقم عظیمی را با یک سرعت عمل فوق‌العاده و نیروی انسانی عظیمی را لازم داشتیم تا ما این هفت تا هشت سال را جبران کنیم و به وضع روز برسانیم.
1370.5.19

31- 500 شهر راکد
وضع شهرداری‌های کشور، حدود 500 شهر در کشور هست که نتوانستند خودشان را به روز برسانند خیابان‌ها، میادین، پارک‌ها، آب، برق و... خب در تهران زندگی می‌کنید و وضع شهر را می‌دیدید شهرهای دیگر از اینجا بدتر بود. باز قدری به تهران رسیدگی می‌شد 500 شهر راکد و 10 سال عقب مانده که همه چیزشان عقب بود. از سینما، ورزشگاه و از کتابخانه از آب و برق و... و آن چیزی که وسیله ضروری زندگی است عقب و راکد مانده به اضافه این‌که ماشین‌آلات اینها به جبهه رفته بود.
شهرداری‌ها از ما مطالبات ماشین‌آلات می‌کنند که ما باید به آنها بدهیم چراکه مال مردم است و از عوارض گرفته شده است.
1370.5.19

32- افت تولید
مشکل بعدی ما که باز از اینها مشکل‌تر است افت تولید است.
تولید در کشور بشدت نزول کرده بود، بعد از انقلاب ما، در آن دو سال اول نتوانستیم تولید را سامان دهیم، مدیریت‌ها بهم خورد، خیلی از مدیران فرار کردند، کارخانه‌ها مصادره شد، سرمایه‌ها را بردند و این ده سال افت تولید جیب مردم را خالی کرد.
من فقط یک رقم را می‌گویم و شما می‌توانید بفهمید معنای تولید یعنی چه؟ تولید ناخالص ملی یکی از شاخص‌های اساسی‌ رونق اقتصادی کشور است که می‌گویند این مقدار تولید در کشور بوده و قبل از انقلاب هم مطلوب نبوده و بعد از انقلاب تا این مدت به این شکل درآمده، وضع تولید ناخالص اینطوری شده که اگر یک نفر ایرانی از مجموعه تولیدات کشور، مثلاً 40 هزار تومان سهمش می‌شده، در سال 67 که ما برنامه را بررسی کردیم، 20 هزار تومان سهم می‌برد.
حتماً معنای این را درک می‌کنید و دو دلیل هم داشت یکی این‌که تولید کم شده و یکی جمعیت زیاد شده بود.
1370.5.19

33- فقر مضاعف
سهم سرانه ما از تولید در سال 67، 23 هزار ریال بود که در اوج خوبی آن نزدیک به 40 هزار تومان بوده است، یعنی 53 درصد ما داشتیم و هر ایرانی در این دوران 50 درصد فقیر شده بود.
فقر واقعی یعنی این و بقیه چیزها را آدم نمی‌فهمد.
حالا خانه‌اش، فرشش، غذایش چطوری است، اینها را هر کسی می‌تواند در معیارهای اقتصادی تحمل کند و مسائل خاص خودش را دارد.

اما فقر واقعی در اقتصاد کشور یعنی کم شدن تولید سرانه و ما دچار این مصیبت شده بودیم یعنی جامعه ایرانی را وقتی محاسبه کردیم درآمد هر فردش در مجموع تولیدات کشور تقریباً نزدیک 50 درصد کم شده بود که این فقر را خیال می‌کنیم که با فشارها و تقسیم‌ها و سهمیه‌بندی‌ها و امثال اینها بتوانیم جبران کنیم که فقر جبران نمی‌شود. اگر دولت موفق باشد فقر را می‌تواند به صورت صحیح بین افراد تقسیم کند.
اگر نظام توزیع درست باشد، هنرش این است که این فقر را تقسیم کند و همه کم بخورند، کم بپوشند که ما این کار را نتوانستیم انجام دهیم.
شما در زمان جنگ دیدید که یک عده زالوصفت ماندند و نه در جنگ شرکت کردند و رفتند در بازار سیاه و از این چند نرخی‌ها استفاده کردند و آنها هم این فقر را نسبت به طبقه مستضعف قوی‌تر کردند.
بنابراین طبقه مستضعف ما فقر مضاعف داشت.
1370.5.19

34- مرض خطرناک
در کشوری که تولید نیست، سرمایه‌گذاری هم نیست یکی از ارقامی که خیلی سقوط کرده بود سرمایه‌گذاری بود بخش خصوصی سرمایه‌گذاری جدی نمی‌کرد و دولت هم چیزی نداشت، لذا بیکاری بود، این مشکل بیکاری یک مرض بسیار خطرناکی است که عوارض آن در جاهای دیگر مشخص می‌شود.
کارهای دلالی رشد می‌کند که خودش ضرر دارد.
کارهای دست فروشی و تکراری، یک کالا به جای این‌که از مزرعه بیاید و به دست مصرف‌کننده برسد در این میان چند نفر نانخور پیدا می‌کند تا به دست مردم برسد.
یکی با فروش آدامس خودش را سیر می‌کند، یکی با فروش سیگار، یکی با فروش یک تکه یخ خودش را سیر می‌کند، دیگری با فروش دستمالی که از این مغازه می‌گیرد و در خیابان می‌فروشد خودش را سیر می‌کند، خوب این که کار نیست، اینها تحمل کردن مخارج اضافی بر مصرف‌کننده است. قاچاق به همین دلیل رشد پیدا کرد حال آنهایی که به دنبال قاچاق می‌رفتند، سرانشان فاسد و پول‌پرست بودند اما عوامل اینها مردم مستأصلی بودند که زندگی اینها را به قاچاق می‌رساند و این هم مشکل جدی دیگر.
1370.5.19

35- مقررات دست و پاگیر
ما دچار یک تمرکز کمرشکن اداری شده بودیم که به خاطر سهمیه کردن کالا و انحصاری کردن صادرات و واردات، زندگی اقتصادی، دست دولت باید در همه جا باشد و دائماً برای این‌که مأموران را حفظ کنیم، قانون و آئین‌نامه و تعزیرات گذراندیم.
آنقدر قانون حفاظت‌کننده برای حفظ این تمرکز گذاشته‌ایم که حالا وقتی می‌خواهیم چیزی را اصلاح کنیم می‌بینیم که یک کتاب آئین‌نامه و قانون داریم، ما می‌خواستیم صادرات را تسریع کنیم می‌دیدیم یک نفر آدم صادرات‌چی حدود 70 تا 80 جا باید مراجعه کند.
وقتی جنسی از خارج وارد می‌شود برای آزاد کردن آن از گمرک گاهی آنقدر این مقررات طول می‌کشد که جنس در گمرک به صورت کالای متروکه درمی‌آید و یا فاسد می‌شود. و دلالی در این وسط بوجود آمده به عنوان یک حرفه پیچیده فنی که چگونه آزاد کند و چگونه صادر نماید و این تمرکز آنقدر مشکل و دست و پاگیر است که شاید تا به حال ده‌ها مورد آن را در این لنگرگاه‌ها و جاهای حساس حل کردیم ولی باز می‌بینیم هنوز دست و پای ملت بسته است.

1370.5.19

36- فرسودگی کارخانه‌ها
مشکل مهم دیگری که ما گرفتار آن بودیم و هنوز هم حل نشده و در بعضی از جاها مشکل خاصی داریم، فرسودگی کارخانجات ماست. خوب این کارخانجاتی که حالا کار می‌کند نوعاً چیزهایی هستند که در سال‌های 50 تا 60 تهیه شده بودند.
اینها هم کهنه هستند و هم قدیمی‌اند و هم نمی‌توانند با کارخانه‌های جدیدی که در دنیا هست رقابت کنند و هم قطعات یدکی ندارند و این مشکل، کارخانه را از بازدهی مناسب می‌اندازد.
در کنار این مسئله خالی بودن انبارها مشکل دیگری بود.
یعنی مواد اولیه ندارد و اگر امروز کار کند نمی‌داند که فردا چه خواهد شد.
1370.5.19

37- وابستگی به یارانه‌ها
مشکل دیگر، مشکل وابستگی شدید مردم ما به سوبسید و هزینه دولت بود عمده زندگی مردم اعم از نانشان، قندشان، چایشان و گوشتشان و شکر و روغن نباتی وابسته به کمک دولت شده بود. شما ببینید اکنون در هیچ کجای دنیا اینطوری نیست و هیچ کشوری حتی کمونیست‌ها هم اینطوری عمل نمی‌کردند.
خوب یک جامعه اقتصادی از لحاظ اصولی فنی دستش و چشمش به دست دولت باشد که سر ماه یک کیلو شکر و مرغ بدهد و اگر ندهد زندگی او فلج است. زندگی سوبسیدی، زندگی کوپنی اصلاً حرکت را در جامعه کند کرد و به ناچار این را انتخاب کردیم، تنها دوایی بود که می‌توانستیم در آن شرایط به مردم بدهیم. و این هنوز روی دستمان مانده و برای حل آن مشکل داریم و آسان نیست که یک دفعه حمایت دولت را برداریم و بنا هم نداریم تا این کار را انجام دهیم.
1370.5.19

38- ناتوانی از رسیدگی به محرومان
مشکل دیگر، محرومیت شدید بخش‌های محروم کشور بود.
یکی از آرزوهای ما، در انقلاب این بود که به محروم‌ها برسیم و این فاصله‌ها را کم کنیم.
نزدیک 50 درصد جامعه ما یعنی بخش‌های کشور ما محروم هستند یعنی از استانداردی که ما، در شهرها از آن برخورداریم، آنها برخوردار نیستند مثل آب، برق، آموزش، بهداشت، راه و کار و امثال اینها، خب این درد که از زمان شاه مانده بود و ما امید اصلاح آن را داشتیم و در این مدت هم به مردم وعده داده بودیم نتوانستیم به نقاط محروم برسیم، گرچه همه تلاش دولت و مجلس این بود که یک مقداری که داریم به نقاط محروم برسانیم ولی این مقدار ناچیز که آنها را غنی نمی‌کرد.
1370.5.19

39 – نفت ما را نمی‌خریدند
مشکل دیگر، ادامه محاصره بود، علی‌رغم اظهاراتی که می‌شد ما از محاصره بیرون نیامده بودیم، و هنوز هم بیرون نیامده‌ایم. و در محاصره هستیم و تا به حال کسی هم کمک درستی به ما نکرده است.
آنهایی که باید از ما نفت می‌خریدند نمی‌خریدند، آنکه باید جنس صادراتی ما را بخرد نمی‌خرید، ما تقریباً همان محاصره زمان جنگ را داشتیم و هنوز هم خیلی از آنها را داریم.
آلمان به قراردادش در مورد اتمام نیروگاه بوشهر عمل نمی‌کند، نیروگاهی که ما 85 درصد مخارج آن را پرداخته‌ایم.
امریکا هنوز حاضر نیست پول‌های ما را بپردازد. این‌که فرانسه پول ما را نپرداخته، این‌که ژاپن حاضر نشد پتروشیمی که تا 90 درصد آن تمام شده را تکمیل کند، اینها سندهای جدی محاصره ماست. و بر همه اینها مشکلات و حوادث عجیبی که ما داشتیم از قبیل زلزله، سیل و آوارگان عراقی و امثال اینها که اضافه شد اینها در محاسبات آن زمان نبود.
1370.5.19

40- شاخص‌ها بدتر شد
شاخص‌ها در سال 67 بدتر شد چون مردم توقعات بعد از جنگ پیدا کردند، دولت درآمد بعد از جنگ پیدا نکرد و مخارج جنگ هم مانده بود و خیلی از مشکلات مثل دردهای خاصی که تا گرم است خودش را نشان نمی‌دهد در بقیه سال 67 خودش را نشان داد که حال آثار آن را شما مشاهده می‌کنید.
ما بیشترین کسر بودجه را در سال 67 پیدا کردیم، در سال‌های قبل کسر بودجه به این نسبت نبود، نصف بودجه ما در سال 67 کسری داشت.
1/50 درصد رشد کسری بودجه ما، از حدود 400 میلیارد تومانی که ما خرج کردیم حدود یکصد میلیاردش را از بانک قرض کردیم، خب این نتیجه همان چند ماهی بود که بعد از جنگ با آن شرایط گرفتار شدیم و این تورم ما بود.
آن تولید ناخالص را برای شما گفتم، مقایسه عملکرد بودجه عمرانی ما بودجه جاری بسیار اسف‌انگیز است.
در سال 67 به قیمت ثابت ما حدود 30 میلیارد تومان البته در بودجه رقم بیشتر بود ولی قیمت ثابت را عرض می‌کنم خرج کردیم ولی بودجه جاری آن رقم هنگفت بود که حدود پنج برابر و نیم بودجه جاری از بودجه عمرانی ما بیشتر بود و این مصیبت است یعنی یک کشور در حال ساخت اگر یک چنین وضعیتی داشته باشد یعنی ورشکستگی یعنی هیچ.
این مبلغ یعنی نگه داشتن همان طرح‌های در جا و هیچ چیزی پیش نرود و این وضع ما بود.
ما با توجه به این وضع کشور، سیاست‌هایی را ترسیم کردیم، راه‌های پیدا کردن امکانات جدید و در آمدن از این تنگناها.
من یک مطلبی از مسئله تورم را دیدم و آمدم که برای شما بخوانم و ببینید که سیر تورم در سال 53 تاکنون که به عنوان ارقام رسمی کشور تلقی می‌شود، در سال 53 تورم شدید شروع شده موقعی که نفت ما دفعتاً گران شده و آن مسائل خاص بوجود آمده بود. 50/15 درصد میزان تورم در سال 53 بود، در سال 54 این رقم 9/9 درصد، در سال پنجاه و پنج 4/16 درصد، در سال پنجاه و شش 9/24 درصد، در سال پنجاه و هفت که انقلاب به وقوع پیوست و تا حدودی هم روحیه انقلابی حاکم شد و قیمت‌ها ارزان شده بود 9/9 درصد یعنی حدود 10 درصد تورم در آن سال نمایان شد، در سال پنجاه و هشت 2/11 درصد که دوباره رو به رشد نهاده، در سال پنجاه و نه 5/23 درصد که جنگ نیز همزمان آغاز شد که یک دفعه به بالا کشید.
در سال‌های 60 و 61، 23 درصد و 1/19 که سه درصد فروکش نمود چراکه قیمت نفت تا حدودی گران‌تر شده بود و ما هم اقدام به صدور نفت نموده بودیم. در مقابل مقداری هم واردات داشتیم که اینها مؤثر بود، در سال شصت و دو 7/14 درصد و در سال شصت و سه 10/10 درصد مجدداً باز هم تعدیل یافت، در سال 64 بهترین سال ما بود که در آن سال ارز ما زیاد شده بود و به کارخانه‌ها ارز واگذار نمودیم، همانند سال گذشته که تولید بالا رفت و به میزان 5/6 درصد رسید.
دوباره از سال 65 افزایش یافت یعنی در سال 65 به 6/23 درصد رسید، در سال 66 به 8/27 درصد رسید که خیلی رشد داشته است. سال 67 به 9/28 درصد و آخرین سالی بود که مربوط به دوران پیش از برنامه بوده است.

منبع | نویسنده : بانگداد به نقل از فارس   -  www.bangdad.com

  پرینت صفحه

منبع ما : http://www.bangdad.com/bangdad/pages/index.asp

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در سه شنبه 89/1/17 و ساعت 11:7 عصر | نظرات دیگران()

به گزارش خبرگزاری فارس، مسعود ده نمکی مطلبی پیرامون مجموعه تلویزیونی «دارا و ندار» که در ایام نوروز هر شب ساعت 21:30 از شبکه تهران پخش می‌شود، نوشته است که در بخش‌هایی از آن آمده است:
با نزدیک شدن به بخش‌های پایانی سریال دارا و ندار محصول شش ماه زحمت در مقابل دیدگان مخاطبان قرار گرفته است.برای من از چند جهت این سریال حائز اهمیت بود:
اول آنکه رسانه ملی با مخاطبان چند ده میلیونی خود فرصتی استثنایی است برای طرح دغدغه‌ها و حرف‌هایی که گمان می‌بردم می‌شود از این مدیوم آنها را طرح کرد.حرف‌هایی از جنس مستند فقر و فحشا و کدام استقلال کدام پیروزی؟.کسانی که این مستندها را دیده‌اند، حتما با دیدن قسمت‌های زندگی ندارها، پلان‌ها و دیالوگ‌های این دو مستند که در نوع خودشان پر مخاطب‌ترین مستندهای تاریخ سینمای ایران بودند تداعی می‌شد و صد البته گمان نمی‌کردم تلویزیون امکان این پرداخت تلخ و گزنده را به ما بدهد، اما این اتفاق افتاد. زبان طنز محملی شد برای طرح جدی‌ترین مطلالبات اجتماعی. بعد از پخش هر قسمت از سریال تا صبح تماس‌های تلفنی مردم و هق هق گریه‌های کسانی که به نوعی سقفشان بر سرشان چکه می‌کند و هم‌نوایی‌شان با کاراکترهای فیلم خستگی کار را از تن به در می‌کرد و حلاوت شیرینی مبارزه توام با نتیجه را به همراه می‌آورد.
دوم آنکه سال گذشته مردم در همین ایام با استقبال تاریخی خود از اخراجی‌ها نشان دادند که درک آنها از طنز و فهم آنها از محتوا بسیار عمیق است وگرنه کسانی که پارسال همین ایام آسمان را به ریسمان می‌بافتند که استقبال از اخراجی‌ها مصنوعی است، امسال در سالن‌های سوت و کور سینما بق کرده‌اند و همان مردم را مقابل جعبه جادو می‌بینند و این یعنی لطف خدا.
سوم آنکه در ساخت سریال دارا و ندار تنها چیزی که دخالت نداشت، گروه گرایی و سیاست بازی بود. از همه گروه‌ها و با هر نوع تفکر سیاسی درون انقلاب در ساخت این اثر مانند اخراجی‌ها همکاری داشتند. چرا که دغدغه آنها چیزی ورای این حرف‌های روزمره بود و آن ارزشی بود به نام عدالت و معنویت. مشترکاتی که همه ما را کنار هم قرار داد تا دارا و ندار ساخته شود. از اشعار دوست خوبم خلیل جوادی گرفته تا گروه زیادی از بازیگران و عوال پشت دوربین و تولید و امروز که مخاطبان چند ده میلیونی را با خود به همراه دارد. مخاطبانی که همراهان خالص و رو راست و صادق آثار ما هستند و بی‌غرض هم نقد می‌کنند و هم پیشنهاد می‌دهند و عیب‌ها و حسن‌ها را با هم می‌بینند و حرفهایشان چراغ راه آینده ماست.

منبع ما : http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8901080337

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در دوشنبه 89/1/9 و ساعت 11:51 صبح | نظرات دیگران()