خبرگزاری فارس: یک امدادگر دوران دفاع مقدس گفت: محرم سال 59، بیمارستان آبادان را سیاهپوش کردیم؛ مجروحان را به محوطه بیمارستان آوردیم و یکی از پزشکان بیمارستان برایمان مداحی کرد.
معصومه رامهرمزی در گفت‌وگو با خبرنگار ایثار و شهادت باشگاه خبری فارس «توانا» با اشاره به اینکه فرهنگ عاشورا ریشه در فرهنگ عمومی ملت ما دارد، اظهار داشت: از زمانی که مردم ایران، اسلام و تشیع را پذیرفتند، فرهنگ عاشورا جزو مبانی اصلی فرهنگشان قرار گرفت و این موضوع در طول تاریخ تأثیرات بسیار زیادی بر روی مردم ما گذاشت.
وی بیان کرد: دفاع مقدس تجلی بی‌واسطه و بلامنازع بحث عاشورا بود و حتی در طول این دوران، وقایعی شکل گرفت که باورپذیری آن مشکل و شبیه‌سازی عاشورا و دفاع مقدس را به جایی رساند که شاهد صحنه‌های عجیبی بودیم.
این امدادگر دوران دفاع مقدس ادامه داد: مثلاً کسی که در جنگ عاشق حضرت عباس (ع) بود، دو دست خود را حین آب‌رسانی از دست می‌داد یا در کربلای 5 که عملیات با نام مقدس حضرت زهرا (س) شروع شد، بسیاری از زخمی‌های ما از پهلو ترکش خوردند.
رامهرمزی در راستای اینکه فرهنگ عاشورا به طور نسبی در دفاع مقدس وجود داشت، گفت: آدم‌هایی که وارد جنگ شدند از همه اقشار بودند و هر کدام به نسبت معرفت، اخلاص و ایمانی که داشتند، توانستند این فرهنگ را متجلی کنند.
وی تأکید کرد: این موضوع نسبی است، ولی آن چیزی که اهمیت دارد این است که ایدئولوژی سیاسی و اعتقادی جنگ برخواسته از فرهنگ عاشورا بود و تمام رزمندگان با این نگاه وارد دفاع مقدس شدند.
این امدادگر دوران دفاع مقدس خاطر نشان کرد: در شب عاشورا امام حسین (ع) با کنار زدن پرده غیب جایگاه یارانش را بعد از شهادتشان نشان دادند و این جریان باعث شد که یاران حضرت ایمان و یقین بیشتری پیدا کنند.
رامهرمزی در ادامه با اشاره به اینکه شب‌های عملیاتی رزمندگان همان حال و هوای اصحاب امام حسین (ع) را داشتند، گفت: رزمندگان ما بدون اینکه امام معصومی، پرده غیب را برایشان کنار بزند به درجه‌ای از ایمان و یقین رسیدند که با تمام وجود پای اعتقاداتشان ایستادگی کردند و یکی از چیزهایی که جنگ ما را با سایر جنگ‌ها متمایز می‌کند همان فرهنگ شهادت طلبی به معنای واقعی آن بود.
وی در پاسخ به این سؤال که چرا بعد از جنگ بعضی از افراد نتوانستند راه را درست تشخیص دهند، بیان کرد: بعد از دوران دفاع مقدس جامعه آخرت‌گرا و شهادت طلب ما به سمت دنیاپرستی گام بر داشت و به سمت رفاه بیشتر و ثروت اندوزی حرکت کرد.
این نویسنده دفاع مقدس گفت: در عرصه‌های مختلف بعد از جنگ مشاهده می‌کنیم بعضی از بزرگانی که خودشان در رأس تفکر عاشورایی بودند، این جریان را توجیه می‌کنند که اگر قرار است به مراحلی از سازندگی و توسعه برسیم لزوماً باید یکسری از مسائل را پشت سر بگذاریم و توجیه می‌کنند که فرهنگ عافیت‌طلبی با روحیه انقلابی هیچ منافت و تعارضی ندارد.
رامهرمزی ادامه داد: در چنین شرایطی فرهنگ عمومی جامعه تغییر می‌کند و به شکلی دیگر در می‌آید و دیگر چگونه می‌توان از نسلی که فضای فعلی جامعه را می‌بیند و تجربه نسل گذشته را ندارد، توقع داشته باشیم که به شناخت درستی از فرهنگ عاشورا برسد؟
وی خاطرنشان کرد: البته ما باید واقع‌گرایانه به قضایا نگاه کنیم تا به حد تعادل برسیم. ما نمی‌توانیم از جامعه توقع داشته باشیم که شرایط فعلی‌اش دقیقاً همان شرایط هشت سال دفاع مقدس باشد که اصلاً چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد.
این نویسنده دفاع مقدس اظهار داشت: وقتی ما با تبلیغ کالاهای مختلف نیاز کاذب در مردم ایجاد می‌کنیم و آن چیزی را که نیازش نیست به عنوان نیاز به او تحمیل می‌کنیم، دیگر چه انتظاری از آنها داریم که به سمت اعتقادات و مسائل ضروریشان حرکت کنند.
رامهرمزی افزود: ما اگر در جامعه خود فرهنگ ایثار، گذشت و برای هم زندگی کردن را در قالب مختلف اشاعه دهیم، جامعه را می‌توانیم به دور از آن فضای آرمان‌گرایانه به سمت تعادل برسانیم.
وی در انتها خاطره‌ای از ایام محرم تعریف کرد و گفت: محرم سال 59 بنده در منطقه جنگی آبادان در بیمارستان فعالیت می‌کردم و شرایط هم در آنجا بسیار بحرانی بود، اما از طرفی دلمان می‌خواست برای ایام محرم مراسمی داشته باشیم.
این امدادگر دفاع مقدس بیان کرد: ما همه پرسنل بیمارستان را جمع کردیم و گفتیم برای ایام محرم کاری انجام دهیم و هرکس مسئولیتی را قبول کرد؛ پزشکی بود که از شیراز اعزام شده بود و دست و پاشکسته نوحه خواندن را بلد بود. او مداحمان شد و ما نیز به حسینیه‌هایی که در شهر بود، رفتیم و پارچه‌های سیاهی را که در آنجا بود، برداشتیم و از خانه‌های افرادی که منازل خود را ترک کرده بودند وسایل آشپزی را جمع کردیم تا بتوانیم نذری برای رزمندگان درست کنیم.
رامهرمزی خاطرنشان کرد: بعد از انجام کارها به مجروحین اعلام کردیم که می‌خواهیم برای محرم برنامه‌ای داشتیم و در تاریکی شب در بیمارستان رزمندگان را در باغ بیمارستان با ویلچر می‌گردانیم و آن فردی که اعلام آمادگی کرده بود برای آنها نوحه‌خوانی می‌کرد. مراسم بسیار ساده و مظلومانه در فضای بیمارستان آنچنان حلاوتی را بین ما ایجاد کرده بود که هیچ وقت محرم سال 59 را که با تمام سختی‌هایش برگزار شد، از یادم نخواهد رفت.
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8811110550
نوشته شده توسط گروه خبری روز در یکشنبه 88/11/11 و ساعت 2:31 عصر | نظرات دیگران()
