همزمان با امضای معاهده کاهش زرادخانه‌های هسته‌ای بین ایالات متحده امریکا و روسیه تزاری و در آستانه تشکیل اجلاس بین المللی امنیت هسته‌ای که قرار است 12 و 13 آوریل جاری در واشنگتن برگزار شود؛ دولت باراک اوباما - که تنها ظرف یک سال گذشته موافقان آمریکاییش از 67 درصد به 48 درصد کاهش یافته و طبق نظرسنجی موسسه گالوپ از نیمه‌های دهه 30 تاکنون رکود دار افت محبوبیت اجتماعی به دلیل عدم تحقق شعارها و برنامه‌هایش شده - اقدام به انتشار استراتژی جدید هسته‌ای 50 صفحه‌ای آمریکا کرد و «دست چدنی پنهان در دستکش مخملی» خود را خیلی زودتر از انتظار استراتژیسین‌های عالم سیاست رو نمود.

بر اساس استراتژی هسته‌ای پیشین آمریکا که یادگار شوم دوران منحوس جنگ سرد بود تهدید به بکارگیری سلاح‌های هسته‌ای هم به عنوان ضربه نخست (first strike) و هم با نام عامل بازدارنده (detterence)  و در راستای ارتقای توان بازدارندگی هسته‌ای و حفظ «توازن وحشت» (balance of terror) مشروعیت داشت. ولی در بازنگری جدید استراتژی هسته‌ای به کشورهای غیر اتمی عضو پیمان، منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT= Non Proliferation Treaty) تضمین داده شده که آمریکا به هیچ وجه علیه آنها از سلاح هسته‌ای استفاده نخواهد کرد. البته تصریح شده که ایران و کره شمالی مستثنی از دایره این تضمین هسته‌ای هستند.

علاوه بر این رییس جمهور رنگین پوست آمریکا در گفتگو با روزنامه نیویورک تایمز با بیان این تغییر استراتژی ، بی‌شرمانه به تهدید هسته‌ای تلویحی جمهوری اسلامی ایران پرداخت تا در خام‌ترین ژست سیاسی دوران زمام داری‌اش و با کلید زدن پروژه «جنگ روانی هسته‌ای» علیه دولت و ملت هوشمند و شجاع ایران ثابت کند «سگ زرد، برادر شغال و حتی گاهی مکارتر از آن است». و با این گاف راهبردی سیاسی همچون «گاو نه من شیر ده» تمامی شعارهای «تغییر طلبانه»‌اش را به مسلخ همیشگی انزوای سیاسی- اجتماعی برد و تحقق عینی وعده الهی را در مقابل چشمان مومنین موید به نصرت و بصیرت الهی به نمایش گذاشت که «و مکروا و مکر الله و الله خیرالماکرین».

به نظر می‌رسد نقطه کانونی «جنگ روانی هسته‌ای» جاری - که به هیچ وجه نباید نسبت به خطرات مرگ بار آن بی‌تفاوت بود - قلوب و روحیات توده‌های مردم و کارشناسان تصمیم ساز و دولتمردان تصمیم گیر نظام است. پادزهرش را نیز دقیقا باید همین جا جستجو کرد. به این بیان که در مواجهه با عملیات روانی فعال خصم ، نه شتابزدگی بی‌محاسبه کارساز است و نه احتیاط زمین گیر کننده. اینجا بی‌تفاوتی، معنایی جز بی‌غیرتی ندارد و خام عمل کردن حاصلی جز فروغلطیدن در دام دشمن. هر تهدیدی فرصتی در دل دارد و صد البته هر چه تهدید استراتژیک‌تر، فرصت نیز عظیم‌تر. روشن است که مردم و مسئولین عالی رتبه نظام جمهوری اسلامی ایران به هیچ وجه «جنگ طلب» نبوده و نیستند ؛ ولی دشمن در صورت «بی‌قانونی کردن» نباید انتظاری جز «بی‌قانونی» و «دفاع همه جانبه فرامنطقه‌ای» داشته باشد که «کلوخ انداز را پاداش سنگ است!»

علاوه بر این باید دانست «حیات ما در گرو درگیری همه جانبه با کفر است » و همانگونه که درگیری با صدام لعین موجب ثبت جهانی انقلاب و صدور شعارهای رهایی بخش آن به عالم و تبدیل ایران به قدرت بلامنازع منطقه‌ای شد ؛ قطعا درگیری با ایالات متحده امریکا در عرصه جنگ سخت نیز ثمره‌ای جز تسریع «پروسه تبدیل ایران به قدرت بلامنازع جهانی» و فروپاشی تمدن مادی متکی به هواپرستی اجتماعی در دنیای غرب و ظهور «اتحاد جماهیر اسلامی» به محوریت «سیدنا القائد» (مدظله العالی) نخواهد داشت.

اصلی‌ترین پادزهر جنگ روانی دشمن در حال حاضر حمله به عقبه روانی و «نظام حساسیت‌های مادی» آن است. درست همان کاری که حضرت روح الله(ره) کرد و حکیمانه فرمود: «اگر جهان خواران بخواهند در مقابل دین ما بایستند در مقابل تمام دنیایشان خواهیم ایستاد» و خلف صالحش هوشمندانه آسیب پذیر ترین نقطه قلوبشان را نشانه رفته و شجاعانه فریاد برآورد که: «اگر آمریکاییها می‌خواهند سربازانشان در اعماق خلیج فارس مدفون شوند، بسم الله»

راه نجات همین جاست . اکنون چشم شکست ناپذیرترین سپاه همیشه تاریخ بشریت و شجاع‌ترین مدافعان جهانی پاک‌ترین انقلاب دوران غیبت سبزترین امام تاریخ ؛ به انگشت اشارت آسمانی امیر جانباز قافله صبر و بصیرت است و تا فتح کلیدی ترین سنگرهای جهان راهی نمانده . مباد که لب‌تر کند . مباد ...