خیلی ها گمان می کنند حجت الاسلام سید حمید روحانی (مورخ برجسته و مورد اعتماد حضرت امام) عضو مجمع روحانیون مبارز و حتی جزو مؤسسین آن است. دلیل این امر اطلاعیه هایی است که این مجمع در بدو تأسیس منتشر می نمود و در آنها نام حجت الاسلام سید حمید روحانی را هم ذکر می نمود. اما واقعیت غیر از این است.

حجت الاسلام سید حمید روحانی چندی پیش، راجع به حوادث پس از انتخابات و برخی مسائل تاریخی یک سخنرانی داشته است و در همان جا متعرض این مطلب شده و ضمناً مطالب جالبی هم از جلسات این مجمع نقل نموده است.

به مناسبت سالگرد اولین حضور مجمع روحانیون در عرصه سیاسی کشور (19 فروردین 67، انتخابات مجلس سوم شورای اسلامی) بخشی از این سخنان را با ویرایشی جزئی می خوانیم:

«[در جواب سؤالی راجع به اینکه وی جزو مؤسسین مجمع روحانیون اعلام شده بود:] یکی از اشتباهاتی که من کردم شاید همین بود که آن موقع به احترام آقای کروبی تکذیب نکردم.

من ایام عید نوروز مسافرت بودم. وقتی از مسافرت برگشتم آمدم تهران دیدم بعضی ها گفتند که شما گروهی تشکیل دادید؟ تعجب کردم. گفت: بله، آقای کروبی یک چنین اطلاعی داده اند و اسم شما در آنجا هست.

اول تصمیم ام جدی بود برای تکذیب آن. بعد دو مسئله باعث شد که این تکذیب راعملی  نکردم: یکی همین بود که فکر کردم حالا بالاخره ایشان یک شخصیت روحانی است، سابقه مبارزاتی ای که دارد، ضایعش نکنم و مسئله دوم این بود که احساس کردم حضرت امام به مجمع دید مثبت دارند. ... امام به افرادی که روحیه انقلابی داشتند، روحیه مبارزاتی داشتند، خیلی بها می داد، خیلی برایشان ارزش قائل بود. نه تنها در دوران مبارزه، حتی در دوران قبل از آغاز نهضت [هم ایشان چنین بودند.] ...

امام ... این گونه بودند، لذا در جریان بعد از پیروزی انقلاب، جوان هایی که روحیه انقلابی داشتند، روحیه سلحشوری داشتند، لانه جاسوسی را تسخیر و تصرف می کردند، اینها برای امام خیلی مایه امید بودند ...

وقتی اسم مرا در اطلاعیه گذاشته بودند، ضمن اینکه وقتی  اینجا و آنجا از من سؤال می شد می گفتم که من خبر نداشتم، [ولی رسماً تکذیب نکردم].

حتی آقای احمد توکلی یک نامه ای خطاب به مجمع روحانیون نوشت و در آنجا این مطلب را دارد که شما امضای دو نفر را جعل کردید: یکی سید حمید روحانی است، یکی هم موسوی درچه ای است که اینها اصلاً اطلاع نداشتند و شما امضای اینها را گذاشتید.

پس از تشکیل مجمع، یک چند جلسه ای رفتم آنجا دیدم که تمام بحثشان این است که ما چه کار کنیم ما رأی بیاوریم، رقیب رأی نیاورد؛ آنها شکست بخورند، ما پیروز بشویم.

خیلی به هاشمی می تاختند. هاشمی آن موقع رئیس جمهور بود. بارها این را مطرح کردم که آقای موسوی (خطاب به موسوی خوئینی ها)، آقای کروبی، اگر آمد و شما که این همه اعتراض دارید به آقای هاشمی رفسنجانی و مخصوصاً به سیاست اقتصادی اش، امشب آقای هاشمی آمد دق الباب کردید که «بله، من سیاست اقتصادی ام غلط بود، بفرمایید که راه درست چیست»، آن وقت شما چه طرحی دارید، چه برنامه ای دارید؟

دیدم نه، اینها نه دنبال طرح اند نه چیزی سرشان می شود، نه با مسائل اقتصادی و سیاسی مشکلی دارند، بلکه تمام حرفشان این است که ما باشیم، آنها نباشند. که من هم دیگر از همان سال ها در جلسه شان شرکت نکردم و بعد هم در چند مصاحبه اعلام کردم که من عضو اینها نبودم و از اول هم اسم مرا اینها بی اجازه من گذاشتند.»

 این مبارز با سابقه هم چنین به برخی از جلسات این جمع و اثر منفی آن در جو سیاسی اشاره کرده و گفت: «من گاهی در جلسات این حضرات می رفتم ببینم چه خبر است. آقایان وقتی دور هم جمع می شدند تحت عنوان مجمع روحانیون مبارز، علی رغم اینکه الآن به ظاهر در سخنرانی ها دم از گرانی و تورم و بی کاری و جوان های بی کار و ... می زنند، در جلسات به اصطلاح سیاسی شان تمام حرفشان این بود و این هست که ما چه کار کنیم در دوره ی آینده ما رأی بیاوریم، رقیب از صحنه خارج بشود؛ اصلاح طلب چه، اصولگرا باید چنین باشد؛ ما باید اصولگراها را کنار بزنیم. آن ها هم در مقابل همین جور. یعنی واقعاً مملکت را به استیصال کشاندند بر اثر همین خط و خطوط بازی ها. چیزی که برایشان اصلاً در جلساتشان مطرح نیست، به آن فکر نمی کنند مشکلات مردم است، مسئله گرانی است، مسئله تورم است، مسئله بی کاری است.»
منبع :شبکه ایران

منبع ما : http://www.sedayeshia.com/showdata.aspx?dataid=4269

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در جمعه 89/1/20 و ساعت 5:1 عصر | نظرات دیگران()