مجید جلالی می‌گوید: چرا استعدادهای خوزستان در 22 سالگی به پایان می‌رسند؟

جمله جلالی اشاره به یکی از معضلات « فرهنگی» رایج در ورزش قهرمانی در کشور ما می‌کند البته این عبارت «غلطی» هم دارد که به "خلاصه داشتن" مشکل مذکور به خوزستان مربوط می‌شود. از همین خطه بازیکنانی نظیر حسین کعبی و ایمان مبعلی هنوز می‌درخشند و در سطح ملی قابل اتکا هستند.

22 سال هم به نظر می‌رسد که یک عدد کارشناسی نشده است که جلالی احتمالا همین طور ناگهانی به آن رسیده است. با این حال قبول داریم که عمر قهرمانی نه صرفا در فوتبال بلکه در ورزش ایران کوتاه است.

چرا اینگونه است؟

وقتی "کوبی برایانت" چهره می‌شود زمانی که "جان اسمیت" مدال می‌گیرد و هنگامی

که "مک بیوندی" یا "میشل گروس" یا دیگر شناگران سرشناس تاریخ ورزش دنیا

می‌درخشند کشورها درصدد برمی‌آیند تا ایشان را حفظ کنند. البته این فقط وظیفه

 کشورها نیست و ورزشکاران نیز به دلیل آنکه برای داشتن آرزوهای بزرگ‌تر آموزش دیده‌اند

 به خودشان سختی می‌دهند به این زودی‌ها قله را از دست ندهند.

اما در ایران"تفکر" و در واقع فرهنگی برای حفظ قهرمانی وجود ندارد. حتی در صنعت هم صنتعگر ما به رقمی که ایده‌آل شرایط سابقش بوده می‌اندیشد و وقتی به آن می‌رسد شیوه‌ای که در آن موفق شده و با آن پول درآورده است را به حال خود رها می‌کند.

ورزشکاران ما نیز دنبال اولین "طلا" هستند و زمانی که این مهم تحقق یافت به گونه‌ای پیش می‌روند که گویی بازنشسته شده‌اند. این موضوع در فوتبال با بستن اولین قرارداد سنگین حرفه‌ای اتفاق می‌افتد تا بازیکنی که ناگهانی به چندصد میلیون تومان پول رسیده است مسیر زندگی‌اش را عوض کند.

سقف آرزوها

"مایکل اوون" قبل از ساعت 10 شب می‌خوابد.

این اتفاقی است که در مورد بیشتر ورزشکاران حرفه‌ای می‌افتد زیرا آنها می‌دانند که اگر مراقب خواب، خوراک و تفریحاتشان نباشند "عمر قهرمانی" شان کوتاه می‌شود.

اما در ایران فوتبالیستهای مثلا حرفه‌ای 10 شب به مهمانی می‌روند. در مهمانی هم چون همه حواس‌ها به ایشان است آنها که از خاستگاه اجتماعی فرهنگی مناسبی برخوردار نیستند به دام خود می‌افتند و مرتکب اموری می‌شوند که هر یک با زندگی ورزشکاری در تضاد است.

بازیکنان ما کتاب نمی‌خوانند، فیلم نمی‌بینند و چون همه حرف‌هاشان تغییر دادن سطح اقتصادی زندگی‌شان است لذا وقتی به این خواسته دست می‌یابند از دست می‌روند و تبدیل می‌شوند به همان 22 ساله‌های بازنشسته‌ای که جلالی درباره‌شان سخن گفته است.

منبع :/ipna.ir

 جرا راه دور می‌رویم؟!

"علی کریمی" در 24 سالگی گفته بود که ما وقتی یک میلیارد تومان در بیاورم فوتبال را کنار می‌گذارم.

او امروز چندین و چند میلیارد ثروت دارد و هنوز خودش را بازنشسته نکرده اما اگر سقف آرزوهای جادوگر بلند بود شماره 8 به این زودی‌ها فوتبال اروپا را از دست نمی‌داد و به تنبل‌خانه خاورمیانه بازنمی‌گشت.