هر آنچه لازم باشد راسانسور می کنم
نوشته شده توسط گروه خبری روز در یکشنبه 89/2/5 و ساعت 10:45 صبح | نظرات دیگران()
رئیس اداره سانسور رژیم اسرائیل در سخنانی ضمن تشریح روند سانسور مطبوعات و رسانه ها در سرزمین های اشغالی اعتراف کرد که این رژیم هر آنچه را که برای دشمنانش مفید باشد سانسور می کند و نگاه امنیتی به موضوعات دارد.به گزاررش مهر "سیما واکنین- گیل" در گفتگو با مجله آلمانی اشپیگل در پاسخ به اینکه این سانسور چگونه با ادعای رژیم اسرائیل به عنوان دموکراتیک ترین رژیم سیاسی در خاورمیانه قابل توجیه است، گفت: این یک مدیریت غلط معمول است ما یک واحد نظامی نیستیم. ما تحت اداره دولت کار می کنیم و هر آنچه را که برای دشمن مفید باشد آن را سانسور خواهیم کرد.
وی می گوید: دشمن ما ماموری است که در دمشق نشسته و رسانه ها و اینترنت اسرائیل را بازبینی می کند و من هر چیزی را که روی میزم می بینم و عقیده دارم که می تواند برای اهداف دشمن مورد استفاده قرار گیرد سانسور می کنم. این می تواند یک نامه، یا یک کلمه یا یک سطر باشد.
واکنین- گیل همچنین درباره میزان اطلاعات سانسور شده می گوید: ما هر ماه هزاران مطلب دریافت می کنیم. یک مطلب می تواند تیتر یک روزنامه و یا یک مجموعه مقاله باشد که بررسی آن می تواند چندین ماه طول بکشد و پس از بررسی بخشی هایی از آن را که 10 تا 15 درصد می باشد، سانسور و نامناسب بودن آن را به ناشر مربوطه اطلاع می دهیم.
وی در پاسخ به این پرسش که در صورتی که یک روزنامه نگار دلایل ارائه شده از سوی شما برای سانسور مقاله اش را نامناسب بداند چه می تواند انجام دهد، گفت: بر اساس یک یادداشت تفاهم امضا شده بین وزیر دفاع [جنگ] و کمیته سردبیران رسانه ها در اسرائیل، گام نخست برای اعتراض یک کمیته داوری تحت عنوان کمیته سوم است که در آن یک قاضی وجود دارد که از تجربه رسانه ای برخوردار است.
این نماینده سانسور رسانه ای در رژیم اسرائیل در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه روزنامه نگاران صهیونیست خود سانسوری دارند در برخی مواقع چرا آنقدر که می دانند منتشر نمی کنند؟ گفت: ما این را نه خود سانسوری بلکه "اجماع اسرائیلی" می نامیم. من عقیده دارم که روزنامه نگاران اسرائیلی خیلی مسئول هستند برخی از آنها امنیتی تر از ما در دفتر سانسور هستند.
وی همچنین در ادامه افزود: اگر رئیس موساد فکر می کند که من احتمالاً در تائید یک مطلب اشتباه بزرگی را صورت خواهم داد می تواند با اعزم نماینده اش یا مستقیماً با من در این باره صحبت کند که این اتفاق در گذشته رخ داده است، اما زمانی که من به او می گویم "متاسفم تصور نمی کنم که این مطلب به امنیت ما آسیب خواهد زد" آنها دیگر نمی توانند چیزی را به ما تحمیل کنند. همچنین اگر کمیته حکمیت موضع ما را نپذیرد من نمی توانم کاری بکنم. اما اگر روزنامه با تصمیم کمیته حکمیت موافقت نمی کند آنها می توانند با شکایت به دیوان عالی آن را تغییر دهند. بنابراین یک مرجع بالاتر وجود دارد.
اظهارات این سانسورچی صهیونیست در حالی است که روزنامه نگاران اسرائیلی از سرکوب آزادی بیان شکایت دارند. یک سرباز سابق به اتهام دزدیدن اسناد محرمانه ارتش و دادن آن به "اوری بلاو" روزنامه نگار هاآرتص بیش از چهار ماه است که تحت بازداشت خانگی است.
این مقام صهیونیست در پاسخ به این پرسش و نحوه برخورد باصطلاح تنها دموکراسی خاورمیانه با آزادی بیان گفت: دستور برای بازداشت این سرباز از سوی قاضی داده شد نه اداره سانسور و بین ما و آنها تفاوت بسیار وجود دارد.
رئیس اداره سانسور در ادامه ضمن تائید سانسور یکی از مطالب اوری بلاو درباره اقدام به قتل یک فلسطینی از سوی ارتش، گفت: اصل مقاله بلاو از سوی ما سانسور و بخش های آن تصحیح شد و این بر خلاف موضع بسیاری از مقام های دفاعی بود اما در نظر یک سانسورچی مقاله منتشر شده به امنیت اسرائیل آسیب نزد.
وی می گوید: دشمن ما ماموری است که در دمشق نشسته و رسانه ها و اینترنت اسرائیل را بازبینی می کند و من هر چیزی را که روی میزم می بینم و عقیده دارم که می تواند برای اهداف دشمن مورد استفاده قرار گیرد سانسور می کنم. این می تواند یک نامه، یا یک کلمه یا یک سطر باشد.
واکنین- گیل همچنین درباره میزان اطلاعات سانسور شده می گوید: ما هر ماه هزاران مطلب دریافت می کنیم. یک مطلب می تواند تیتر یک روزنامه و یا یک مجموعه مقاله باشد که بررسی آن می تواند چندین ماه طول بکشد و پس از بررسی بخشی هایی از آن را که 10 تا 15 درصد می باشد، سانسور و نامناسب بودن آن را به ناشر مربوطه اطلاع می دهیم.
وی در پاسخ به این پرسش که در صورتی که یک روزنامه نگار دلایل ارائه شده از سوی شما برای سانسور مقاله اش را نامناسب بداند چه می تواند انجام دهد، گفت: بر اساس یک یادداشت تفاهم امضا شده بین وزیر دفاع [جنگ] و کمیته سردبیران رسانه ها در اسرائیل، گام نخست برای اعتراض یک کمیته داوری تحت عنوان کمیته سوم است که در آن یک قاضی وجود دارد که از تجربه رسانه ای برخوردار است.
این نماینده سانسور رسانه ای در رژیم اسرائیل در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه روزنامه نگاران صهیونیست خود سانسوری دارند در برخی مواقع چرا آنقدر که می دانند منتشر نمی کنند؟ گفت: ما این را نه خود سانسوری بلکه "اجماع اسرائیلی" می نامیم. من عقیده دارم که روزنامه نگاران اسرائیلی خیلی مسئول هستند برخی از آنها امنیتی تر از ما در دفتر سانسور هستند.
وی همچنین در ادامه افزود: اگر رئیس موساد فکر می کند که من احتمالاً در تائید یک مطلب اشتباه بزرگی را صورت خواهم داد می تواند با اعزم نماینده اش یا مستقیماً با من در این باره صحبت کند که این اتفاق در گذشته رخ داده است، اما زمانی که من به او می گویم "متاسفم تصور نمی کنم که این مطلب به امنیت ما آسیب خواهد زد" آنها دیگر نمی توانند چیزی را به ما تحمیل کنند. همچنین اگر کمیته حکمیت موضع ما را نپذیرد من نمی توانم کاری بکنم. اما اگر روزنامه با تصمیم کمیته حکمیت موافقت نمی کند آنها می توانند با شکایت به دیوان عالی آن را تغییر دهند. بنابراین یک مرجع بالاتر وجود دارد.
اظهارات این سانسورچی صهیونیست در حالی است که روزنامه نگاران اسرائیلی از سرکوب آزادی بیان شکایت دارند. یک سرباز سابق به اتهام دزدیدن اسناد محرمانه ارتش و دادن آن به "اوری بلاو" روزنامه نگار هاآرتص بیش از چهار ماه است که تحت بازداشت خانگی است.
این مقام صهیونیست در پاسخ به این پرسش و نحوه برخورد باصطلاح تنها دموکراسی خاورمیانه با آزادی بیان گفت: دستور برای بازداشت این سرباز از سوی قاضی داده شد نه اداره سانسور و بین ما و آنها تفاوت بسیار وجود دارد.
رئیس اداره سانسور در ادامه ضمن تائید سانسور یکی از مطالب اوری بلاو درباره اقدام به قتل یک فلسطینی از سوی ارتش، گفت: اصل مقاله بلاو از سوی ما سانسور و بخش های آن تصحیح شد و این بر خلاف موضع بسیاری از مقام های دفاعی بود اما در نظر یک سانسورچی مقاله منتشر شده به امنیت اسرائیل آسیب نزد.
نوشته شده توسط گروه خبری روز در یکشنبه 89/2/5 و ساعت 10:45 صبح | نظرات دیگران()
