سپاه: اشکالات اساسی و مبنایی در اظهارات اخیر مشایی

سردار یدالله جوانی رئیس اداره سیاسی سپاه در سرمقاله آخرین شماره هفته نامه صبح صادق با انتقاد از سخنان اخیر مشایی نوشت:

دیدگاه ها، مواضع و اقدامات اسفندیار رحیم مشایی هر از چندی فضای جامعه را تحت تأثیر قرار داده و این دیدگاه ها و مواضع، با واکنش های انتقادی نیروهای اصولگرا و طرفدار دولت احمدی نژاد روبه رو می گردد. از آغاز فعالیت دولت نهم و در ادامه آن در دولت دهم، مشایی یکی از مسئله سازترین افراد دولتی برای احمدی نژاد بوده و در این مدت بیشترین انتقادات به رئیس جمهور محترم در مورد مشایی، از سوی حامیان دلسوز دولت (نه از سوی منتقدین دولت) انجام گرفته است. آخرین واکنش برخی از نیروهای اصولگرا به سخنان مشایی در مورد درک و فهم انسان ها از خدا و اینکه خداوند نمی تواند محور وحدت میان انسان ها باشد! بسیار قابل تأمل است.

هر چند مشایی گفته، سخنانش به درستی منعکس نشده و برداشت های ناصواب، به خاطر انعکاس ناصحیح صحبت هایش بوده، لکن CD سخنرانی ایشان گویای این واقعیت است که به اظهارات مشایی اشکالات اساسی و مبنایی وارد است و به هیچ عنوان نمی توان آن را توجیه کرد. البته این نوشتار کوتاه به دنبال نقد اظهارات اخیر مشایی نیست و این اقدام مجال دیگری را طلب می کند. آنچه در این یادداشت مدنظر می باشد، توجه دادن رئیس جمهور محترم به یک مطلب مهم و اساسی در مورد جناب آقای مشایی است. بسیاری از نیروهای ارزشی و دلسوز انقلاب و نظام اسلامی، انتظار داشتند با توجه به مجموعه مسائلی که در خصوص ایشان در دولت نهم مطرح گردید، رئیس جمهور در تداوم همکاری وی با دولت دهم تجدیدنظر کرده و ایشان را کنار بگذارد. هر چند دعوت به همکاری و انتخاب افراد برای واگذاری مسئولیت ها در چارچوب قانون از اختیارات رئیس جمهور است ولکن، دردسرسازی های مشایی برای اصولگرایان در دولت نهم، چنین توقع و انتظاری را میان آنان شکل داده بود. در چنین فضایی بود که برخلاف انتظار، رحیم مشایی از سوی احمدی‌نژاد به عنوان معاون اولی رئیس جمهور منصوب گردید و این انتصاب، معادله را پیچیده تر ساخت. ملتهب شدن فضای سیاسی جامعه و به ویژه در میان نیروهای ارزشی و اصولگرا به واسطه این انتصاب و کم لطفی رئیس جمهور نسبت به تمامی درخواست ها، توصیه ها و تذکرات خیرخواهان دلسوز مبنی بر کنار نهادن رحیم مشایی از دولت، موجب گردید تا رهبر معظم انقلاب اسلامی با ارسال نامه ای برای رئیس جمهور، به این موضوع خاتمه دهند. هر چند تأخیر رئیس جمهور برای اجرای امر رهبری در کنار نهادن مشایی از پست معاون اولی، مشکلاتی را به دنبال داشت، لکن به نظر می رسد احمدی نژاد روح پیام مقام معظم رهبری را آنگونه که شایسته بود دریافت نکرد. اگر این پیام به خوبی دریافت می گردید، در واگذاری مسئولیت های کلیدی به مشایی در دولت دهم پایان داده می شد و اکنون شاهد واکنش های تند و انتقادی اصولگرایان به مشایی و احمدی نژاد نبودیم.

رهبر معظم انقلاب اسلامی، با توجه به مجموعه مسائلی که در خصوص آقای مشایی در جامعه و به ویژه در میان مراجع، علما، نخبگان و نیروهای اصولگرا و ارزشی مطرح می باشد، انتصاب ایشان به عنوان معاون اولی را بر خلاف مصلحت دانسته و به رئیس جمهور تذکر برای ملغی کردن حکم دادند. روح کلی پیام بسیار روشن است. معظم له در نامه خود خطاب به رئیس جمهور می نویسند، انتصاب آقای مشایی در پست معاون اولی، برخلاف مصلحت جنابعالی و دولت بوده و موجب اختلاف و سرخوردگی علاقه مندان شما می گردد. اساساً مقام معظم رهبری در این موضوع، مصلحت شخص رئیس جمهور، دولت ایشان و طرفداران و علاقه مندانش را در کانون توجه قرار دادند. رئیس جمهور محترم به هر دلیلی نسبت به مشایی علاقه و اعتماد دارد، لکن وقتی در جامعه و در میان خواص و نخبگان و طرفداران رئیس جمهور نگاهی متفاوت از نگاه رئیس جمهور نسبت به مشایی وجود دارد، مصلحت در چیست؟ آیا مصلحت در به کارگیری و پست و مسئولیت های بالا دادن و حساسیت جامعه و طرفداران را بالا بردن است و یا در کنار نهادن از مسئولیت های بالا و رسمی دولتی؟ به نظر می رسد اگر به روح این پیام توجه بیشتری می شد، پس از لغو حکم انتصاب معاون اولی، حکم رئیس دفتر ریاست جمهوری برای مشایی صادر نمی گردید. صدور حکم رئیس دفتر ریاست جمهوری نیز بازتاب ها و واکنش های خود را به دنبال داشت و اکنون با افزایش اختیارات دفتر، مسئولیت مناطق آزاد نیز به مشایی واگذار شده و گویا مقام سخنگویی دولت نیز فقط از عهده مشایی برمی آید! این روند، یعنی بی توجهی به مصلحت دولت و رئیس دولت بیش از دیگران باید مصلحت خود و دولتش را مورد توجه قرار دهد. آینده در مورد این دوراندیشی قضاوت خواهد کرد.