اعتراض آیت الله هاشمی به اظهارات فائزه

سایت مدرسه فمینیستی در گفتگو با فائزه هاشمی دیدگاه هایی از وی منتشر کرده که با موازین اسلامی نمی خواند.فائزه هاشمی در پاسخ به سوالی در مورد تعدد زوجات در این گفتگو گفت: اگر حتی با اجازه زن هم باشد غیر انسانی است. آیا مردها تحمل چنین چیزی را در مورد همسران خود دارند پس چطور می شود انتظار داشت که زنان بتوانند چنین چیزی را قبول کنند.
به گزارش رسالت از فائزه هاشمی سوال شد شما بنیان مسئله مهریه را قبول دارید یا نه وی گفت: اعتقادی به این مسئله ندارم.
شنیده شدآیت الله هاشمی رفسنجانی نسبت به طرح چنین دیدگاهی به شدت به فائزه اعتراض کرده است.همچنین علی مطهری نماینده مردم تهران هفته گذشته طرح چنین مسائلی را از سوی فائزه هاشمی مورد انتقاد قرارداد.

منبع ما : http://jahannews.com/vdcfcxdymw6dyta.igiw.html

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در شنبه 89/2/11 و ساعت 10:44 صبح | نظرات دیگران()

نظر یک مرجع تقلید درمورد فرار مغزها

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در دوشنبه 89/2/6 و ساعت 5:24 عصر | نظرات دیگران()

گروه فرهنگی: آنچه همه می داننداما نمی دانند جایگاه ولایت است! مفهوم امامت و باور فقاهتی که از جانب معصوم مأذون است، چندان آسان نیست و این دایره عمل است و بزنگاه های آزمون که واقعیت را به تصویر می کشد.

به گزارش رجانیوز آیت الله مصباح یزدی سه شنبه در همایش زلال ولایت در مشهد مقدس سخنانی را بر زبان آوردند که حول محور ولایت رقم خورد. ایشان درباره نقش ولایت فقیه و ابعاد شخصیتی مقام معظم رهبری سخنان جامعی را مطرح کردند که درخور توجه است. متن این سخنرانی به نقل از پایگاه اطلاع رسانی استقامت در پی می آید:

بسم الله الرحمن الرحیم

خدا را شکر می کنیم که توفیق شرفیابی در این محضر نورانی را به برکت عتبه بوسی ثامن الحجج(علیه السلام) عنایت کرد. بیش از 40سال مردم ما بامفهوم سیاسی جدیدی(حکومت اسلامی) خو گرفته اند و بیش از 30سال دنیا با رژیم سیاسی جدیدی مواجه شده که در تاریخ سیاسی جهان شناخته شده نبوده و مردم ما نیز با ارتکازی که دارند آنطور که باید و شاید از تعریف جامع آن آگاه نیستند و مایه تاسف است که حتی بسیاری از کسانی که بر اساس این تئوری مسئولیتها وپستهای حساس در این کشور داشتند ماهیت این حکومت را نمیدانند.

حالا چرا این ابهام هست یک علت پنهانی عامیانه آن این است که در تاریخ همیشه حق با غربت توأم بوده است که نمونه بارز آن اهل بیت(ع) هستند که با آن همه توصیه پیامبر (ص) و آیات قرآن و روایات فراوان پیامبر از روز اول تا آخر عمر شریفشان کوشش کردند در معرفی آنها؛ لکن هنوز در بین خود مسلمانان ناشناخته اند. در عصر ما امام خمینی از لحاظ معروفیت و محبوبیت در عالم شناخته شده بود ولی در کشور خودمان در میان اقرانش غریب بود.

و امروز مظهر روح او و تجسم روح او با آن عظمت غیر قابل توصیف او ،که ما نمیتوانیم توصیف کنیم اوهم در همین کشور در میان دوستانش غریب است و اگر بگوییم حق بودن با غربت تلازم دارد خیلی گزاف نگفتیم.

و بالاخره ولایت فقیه ادامه همان امامت است و از ارتکازی ترین مطالبی است که جامعه شیعی با آن آشناست و این بسیار مفهوم ارتکازی ای است لکن بعد از 30 سال مثلا بنده نوعی برایم ولایت فقیه هنوز روشن نیست.

برخی از آگاهان سیاسی که ولایت فقیه را قبول دارند لکن آن را عنصر اصلی در ماهیت این حکومت نمی دانند و رسما می گویند چون در قانون اساسی آمده قبول دارند و میگویند حکومت ما جمهوری است ولی چون مردم ما مسلمان اند آن را اسلامی میگویند و البته قانون اساسی را مردم آورده اند و مردم هم اگر بخواهند آن را عوض میکنند، این حرف کسانی است که 8 سال در این مملکت رئیس جمهور بوده اند آنها میگویند ولایت فقیه عرضی است و از مقومات این حکومت نیست و اگر ولایت فقیه را از آن حذف کنیم ماهیت آن تغییر نمی کند.

نگاه آنها اینگونه است که بله، ولایت فقیه شأنی دارد مثل امپراطوری ژاپن مثلا و نقش خاصی هم ندارد و وقتی مردم به رئیس جمهور رأی دادند، دیگر قدرت دست اوست و ولی فقیه هم مثل امپراطوری است. البته این حرفها را ته دلشان نگه داشته اند؛ چون می دانند نیازمند رای مردم اند و مردم با این حرفها به آنها رای نمیدهند.

اگر از آنها سوال شود چرا اینطور فکر می کنید، می گویند آنچه در کتب فلسفه سیاسی دانشگاه خواندیم چنین است و کسی چیز دیگری به ما نگفته است و بسیاری از مشکلات مثل فتنه اخیر تا حدی از اینجا آب میخورد، البته دشمنان فهمیده اند رمز موفقیت این نظام همین است.

ببینید آمریکا هیچ وقت از عربستان با این همه سخت گیری در اجرای قوانین اسلام مثل دست قطع کردن وگردن زدن نمی ترسد، ولی از ایران می ترسد.

انقلاب ما تقریبا همزمان بود با انقلاب افغانستان علیه مارکسیستها، آنها 30 سال است انقلاب کردند اما بعد از این همه سختی چه شد؟ الان(افغانستان) طعمه‏ای است در دست آمریکا مگر آنها شهید ندادند؟ مگر آنها جهاد نکردند؟ پس چه نداشتند؟ یک چیز و آن هم ولایت فقیه است.

امام خمینی اعتقاد داشت که یک حکومت باید براساس اسلام و اذن امام معصوم شکل بگیرد.

این یک نوع نگرش است بر اساس دین، عالم هستی مال خداست تا او اجازه نداده بر بندگانش حکومت کنی کسی حق ندارد حکومت کند. چون عالم هستی ملک خداست. می گویند این قوانین عادلانه است. بله عادلانه است ولی شما حق ندارید در ملک کسی بدون اذن او تصرف و دخالت کنید.

بینش ما می گوید من در بدن خودم حق تصرفی ندارم چون این مال خداست و به اندازه ای که او اجازه داده من حق تصرف دارم.

در حقوق بشر هم حق بشر را مطرح کرده اند نه حق خدا را. می گویند بشر حق دارد هر دینی را انتخاب کند. اینها حق بشر است نه حق خدا آنها برای خدا حقوقی قائل نیستند، مسولین کشور ما در این باغها نیستند آنها قرآنشان هم اعلامیه حقوق بشر است.

علت جا نیفتادن ولایت فقیه بعد از 30سال بخاطر مشکل فرهنگی ماست چون فضای جامعه سکولار است. و حال بگو این وحی خداست می گویند امروزه نمی شود این حرفها را زد. سیاستمداران ما فکر می کنند ولایت فقیه مزدی است که مردم بخاطر انقلاب به آخوندها دادند.

امروز اساس زندگی اسلام در دنیا قوامش به ولایت فقیه است. با این مساله نمی توان شوخی کرد که حالا یک آقایی بیاید بگوید (روایت) مقبوله عمربن حنظله بر فلان چیز دلالت دارد یا خیر، بخدا قسم اگر ولایت فقیه در قانون اساسی نبود امروز کشور ما اسلامی نبود.

در زمان امام صادق(ع) که مردم برای پرسیدن مساله به شکل فروشنده رفت و آمد می کردند امام صادق(ع) اضطرارا فرمود به عالم به احکام ما رجوع کنید. آن وقت امام نمی توانست حاکم نصب کند آن وقت فرمود "الرد علیه کالرد علینا وهو علی حد الشرک بالله "

آیا یعنی عمربن حنظله احتمال نداشت حکم اشتباهی کند؟

اهمیت حکومت اسلامی در حدی است که اگر کسی مأذون از طرف امام بود مخالفت با او در حد شرک به خداست و الا امور مردم سامان نمی گیرد و اسلام امروز در مقابل این اژدهاهایی که دهان باز کرده اند برای بلعیدن این کشور اسلامی محو و حذف می شد.

همین امام وقتی داشت انقلاب می کرد، خیلی مقلد نداشت. لکن وقتی حکم می کرد که امروز تقیه جایز نیست ولو بلغ ما بلغ مقلدین سایر مراجع هم اطاعت می کردند، چون این در ذهنشان بود که اگر مجتهد جامع الشرایطی حکم کرد، سایر مجتهدین باید اطاعت کنند. ما این را برای مردم تبیین نکردیم که اگر امکان تشکیل حکومت وحدت واحده اسلامی باشد و مصلحت جامعه آن را اقتضا کند، تفکیک و تجزیه آن خلاف مصلحت اسلام و به زبان طلبگی حرام است. مرحوم آیت الله اراکی از لحاظ شرایط عادی بخواهیم حساب کنیم شاگرد امام نبود ولی از قم آمد جماران مقابل امام ایستاد گفت:«السلام علیک یابن رسول الله»

وقتی در مورد برخی مسائل از آیت الله گلپایگانی سوال می شد می فرمودند آنچه آقای خمینی بگوید امروز ایشان رئیس است. اگرنعمت وجود امام برای جامعه ما در یک کفه ترازو باشد و تمام نعمات از معادن ونفت و... درکفه دیگر والله وجود امام سنگین تر بود وامروز مقام معظم رهبری هم چنین است.

به شما عرض می کنم برهه هایی در این 30سال گذشت و خطر هایی ازجانب مسئولین این کشور متوجه اساس اسلام بود که خداوند به برکت این رهبر، ما را از آن نجات داد، نمی دانید خدا به این مرد چه فراستی داده چه سعه صدری داده چه صبری داده!

دو تا شریک را فرض کنید. یک شریک از اول می فهمد شریک دیگرش قصد خیانت دارد، می خواهد همه چیز را در جیب خود کند. فکر می کنید چه مدت می تواند چیزی نگوید؟ 1 روز 2روز؟ نهایت آخر سال با او تسویه می کند. آدم میشود 20سال شریک خائنی را بشناسد وب خاطر صلاح اسلام و مسلمین به روی او هم نیاورد؟ بخدا قسم این شبیه اعجاز است.

اگر نبود محبت این مرد در دل مردم در این فتنه ها چه میشد؟ آیا چنین توطئه ای از کشور رفع می شد؟

در قضیه انرژی هسته ای تقریبا تمام سیاست مداران مخالف بودند و ایشان ایستادگی کردند و دیگران هم در پرتو قدرت ایشان قدرت گرفتند.

اگر ناسپاسی کنیم، اگر تغافل کنیم، اگر تجاهل کنیم، کفران نعمت کرده ایم "لان کفرتم ان عذابی لشدید"

والسلام علیکم ورحمت الله وبرکاته

منبع ما : http://rajanews.com/detail.asp?lang_id=&id=48581

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در پنج شنبه 89/2/2 و ساعت 10:54 صبح | نظرات دیگران()

منبع ما : http://www.bangdad.com/bangdad/pages/details.asp?id=484

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در سه شنبه 89/1/17 و ساعت 11:8 عصر | نظرات دیگران()

آیت الله نوری همدانی
اگر امام معصوم (ع) نباشد؛ فقیه عادل در راس حکومت قرار می گیرد

هر نظامی غیر از نظام ولایی اسلام، طاغوتی، نامشروع و نامعقول است / اسلام آمریکایی، اسلامی است که با حکومت سلاطین استبدادگر بر ما منافاتی ندارد و از اینکه ما زیر سیطره آمریکا و انگلیس باشیم حمایت می‌کند / اگر امام معصوم (ع) نباشد؛فقیه عادل، ‌مدیر، مدبر و شجاع باید در راس حکومت قرار گیرد

به گزارش خبرگزاری فارس از قم، آیت‌الله العظمی حسین نوری همدانی چهارشنبه شب در بازدید از مدرسه علمیه حقانی در دیدار مدیران، طلاب و استادان این مدرسه، در سخنانی یکی از دلایل انحطاط مسلمانان در طول تاریخ را عدم توجه به تمام معارف اسلامی عنوان کرد و بیان داشت:‌ در صدر اسلام چون تمام معارف اسلام مورد عمل قرار می‌گرفت مسلمانان در جایگاه رفیعی قرار داشتند.
وی گفت: به تدریج تغییراتی در طول دوران‌های مختلف به وجود آمد که معارف اسلامی به طور کامل مورد توجه قرار نگرفت که در این زمینه فرماندهان و سلاطین نیز بسیار موثر بودند.
این مرجع تقلید خاطرنشان کرد: اگر معارف اسلام به طور کامل عملی می‌شد بنی‌امیه، بنی‌عباس، قاجار و پهلوی در کشور شکل نمی‌گرفت.
وی با بیان اینکه باید در راس حکومت اسلامی پیامبر (ص) باشد، تصریح کرد: اگر پیامبر ارتحال پیدا کرد امام معصوم (ع) زمام امور را در حکومت اسلامی باید به دست بگیرد و اگر امام معصوم (ع) نباشد، راه روشن است مثل زمان کنونی فقیه عادل، ‌مدیر، مدبر و شجاع باید در راس حکومت قرار گیرد.
وی با تاکید بر اینکه اسلام هر نظامی جز نظام ولایی را طاغوتی می‌داند،‌ اظهار داشت: هر نظامی غیر از نظام ولایی اسلام، طاغوتی، نامشروع و نامعقول است.
نوری همدانی وسعت معارف اسلام را مورد توجه قرار داد و ابراز داشت: طلاب باید به همه این معارف وارد شوند و تفقه در دین داشته باشند.
وی با تاکید بر اینکه تفقه در دین کار آسانی نیست، بیان داشت: برای پیمودن این راه عظیم همت،‌ جدیت، توفیق خداوند و اراده و تصمیم محکم لازم است که باید خودمان را به آنها مجهز کنیم.
این مرجع تقلید با بیان اینکه برای پیمودن راه تفقه دین باید به تمام معارف اسلام توجه شود،‌ خاطرنشان کرد: سلاطین که تفقه دین به این وسعت را بر نمی‌تافتند شروع به کوبیدن دین کردند.
وی گفت: آنها دانسته یا نادانسته برای دین تفسیر و توجیهاتی جدید آوردند و موجب به وجود آمدن اسلام تحجری شدند، اسلامی که در آداب فردی و خالقی محصور بود و به ابعاد دیگر توجهی نداشت.
نوری همدانی تصریح کرد: اینکه امام (ره) از برخی مقدسین فریاد می‌کشید به همین سبب بود که مقدسینی مانند خوارج به وجود آمدند که تنها به امور فردی توجه می‌کردند و از دیگر معارف اسلامی غافل شدند.
وی برداشت‌های تک بعدی از اسلام را سبب به وجود آمدن مذاهب و دین‌های ساختگی مانند صوفی‌گری دانست و اظهار داشت: فرقه صوفیه اسلام را به کشکول، تبرزین و ریش و خانقاه تفسیر کرد و سلاطین نیز از آنها پشتیبانی کردند و به آنها بال و پر دادند.
این مرجع تقلید اسلام آمریکایی را ره‌آورد برداشت‌های تک بعدی از اسلام عنوان کرد و ابراز داشت: اسلام آمریکایی، اسلامی است که با حکومت سلاطین استبدادگر بر ما منافاتی ندارد و از اینکه ما زیر سیطره آمریکا و انگلیس باشیم حمایت می‌کند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود توجه کامل به تمام معارف اسلامی را خواستار شد و گفت: دشمنان دین اسلام را مورد آماج توهین‌ها قرار دادند و تلاش کردند به روش‌های مختلف اسلام را دینی تک بعدی معرفی کنند و در همین راستا گاهی سخنانی گفتند که زن را به اسلام بدبین کنند و گاهی تبلیغاتی کردند که فقرا را از اسلام دور کنند.
نوری همدانی جدایی دین از سیاست را یکی از تبلیغات دشمنان دانست و اظهار داشت: آنها کوشیدند که اسلام را از سیاست جدا کنند و برای این کار تلاش کردند مسلمانان را سرگرم اعمال عبادی فردی کنند.
وی تاکید کرد: البته امام خمینی (ره) آن عارف حماسه‌آفرین، بار دیگر تمام معارف اسلام را به صحنه آورد و همین امر سبب شد دست مستکبران و استبدادگران از این نظام اسلامی ولایی کوتاه شود.
این مرجع تقلید با بیان اینکه اندیشه‌های سیاسی علما قبل از امام نیز به صورت کتاب در دسترس قرار داشت،‌ تصریح کرد: اما امام توانست این معارف و اندیشه‌ها را به صحنه عمل آورد و آنها را پیاده کند و پرچم اسلام حقیقی را در دنیا به اهتزار درآورد.
وی تاکید کرد: امام کار بزرگی را انجام دادند و این نظام ولایی را تشکیل دادند و امروز نیز آیت‌الله خامنه‌ای خلف صالح ایشان نیز دنبال رو خط امام هستند و وظیفه همگان به ویژه جوانان است که این نظام را حفظ کنند.
این مرجع تقلید افزود: تقویت و نگهداری این نظام که با خون شهیدان و تلاش‌های زیادی به دست آمده است وظیفه همه ما و از اوجب واجبات است.
وی خاطرنشان کرد: از زمان غیبت امام عصر (عج) چنین نظامی با چنین عظمتی که در دنیا موج ایجاد کند به وجود نیامده بود.
نوری همدانی از انقلاب عظیم اسلامی ایران به عنوان جهاد و کاری الهی یاد کرد و افزود: ما این نهضت را واسطه قیام کربلا و امام عصر (عج) می‌دانیم که از کربلا الگو گرفته است و زمینه‌ساز ظهور امام عصر (عج) است.
وی گفت: با انقلاب ایران مستضعفان که قرن‌ها زیر چکمه استکبار و استبدار بودند هوشیار و بیدار شدند و با خودباوری استکبار را در هم خواهند کوبید.
این مرجع تقلید خاطرنشان کرد: البته آمریکا، صهیونیست، انگلیس و... هیچگاه از مرکب استکبار پیاده نخواهند شد و با پیشرفت‌های علمی در راه سلطه‌گری بسیج می‌شوند و در مقابل مستضعفان با تاثیرپذیری از فرهنگ انقلاب و اسلام بیدارتر می‌شوند و این دو در مقابله هم قرار دارند تا امام عصر (عج) ظهور کنند

ادعای مضحک رادیو فردا:
سبزها فریب خوردند با پرچم ایران راهپیمایی کردند

به گزارش پایگاه 598 رادیو فردا که به همراه سایر رسانه ای ضد انقلاب از حضور میلیونی مردم شک زده شده و به دست پاچگی افتاده است در برنامه دیروز خود با بیان اینکه سبزها و معترضین فریب خوردند و با ظاهر مردم ایران به میدان آمدند بیان کرد که سبزها اشتباه کردند که با پرچم ایران در میدان آزادی حضور پیدا کردند.این بلند گوی ضد انقلاب همانند سایر رسانه ها با عصبانیت فراوان از سبز های ایران به علت عدم انسجام اعتراض نمود .

ضد انقلاب سال ها است که از بیرون مرزهای ایران و از کشور های مختلف با ایجاد فضای رسانه ای دروغ به دنبال فریب دادن مردم عزیز ایران هستند که البته همیشه با شکست روبه رو شده اما این نکته قابل توجه است که آست که آنها از آمریکا و انگلستان شروع به دستور دادن به فریب خوردگان داخلی کرده اند و این افراد باید از این مسئله درس گرفته و از این بیشتر خود را بازیچه آنان نکنند و به سیل عظیم مردم ایران بازگردند.

 

منبع ما : http://www.598.ir/View.aspx?id=1489

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در جمعه 88/11/30 و ساعت 11:26 صبح | نظرات دیگران()

آن چه پیش رو دارید گزیده‌ای از سخنان حضرت آیت الله مصباح یزدی(دامت برکاته) در دفتر مقام معظم رهبری است که در تاریخ07/11/88 ایراد فرموده‌اند. باشد تا این رهنمودها بر بصیرت ما بیافزاید و چراغ فروزان راه هدایت و سعادت ما قرار گیرد.

«أَعُوذُ بِاللهِ مِن الشَّیطانِ الرَّجِیم * بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ‏ * الم *أَ حَسِبَ النَّاسُ أَن یُترَْکُواْ أَن یَقُولُواْ ءَامَنَّا وَ هُمْ لَا یُفْتَنُونَ»1

موارد ابتلا و امتحان در نهج البلاغه
در این جلسه اندکی به بررسی موارد استعمال واژه‌های ابتلا و امتحان در نهج‌البلاغه می‌پردازیم. امیرالمؤمنین - علیه السلام - در خطبه 192، معروف به خطبه قاصعه که بزرگ‌ترین خطبه نهج‌البلاغه است، بیان بسیار زیبا و منظّمی درباره امتحانات الهی در عالم خلقت دارند که گویا تاریخچه‌ای از امتحانات الهی است.

اولین مورد امتحان در عالم خلقت
حضرت در ابتدا می‌فرمایند: خدای متعال وقتی حضرت آدم را خلق کرد، فرشتگان و ابلیس را به وسیله حضرت آدم امتحان کرد. گویا اوّلین مورد امتحان در عالم خلقت، امتحان فرشتگان و ابلیس به وسیله حضرت آدم بود. خدای متعال به فرشتگان و ابلیس - که در صف ملائکه قرار داشت - امر فرمود: همه در مقابل او به خاک بیفتید: «فَقَعُوا لَهُ ساجِدین»1‏. فرشتگان همه بی چون و چرا به سجده افتادند. در رابطه با اینکه همه فرشتگان بودند یا فرشتگان ارضی - فرشتگان موکّل در زمین - قدر متیقن همه فرشتگان ارضی که موکّل به این عالم هستند، بوده‌اند؛ چون در برخی روایات اشاره شده که دسته‌ای از فرشتگان، آن‌چنان مستغرق در جلال و جمال الهی هستند که اصلاً از اینکه خدا انسان و آدمی آفریده است، با خبر نشده‌اند (نرد علمها الی اهلها.)
در میان این‌ها فقط ابلیس از جنس فرشتگان نبوده است؛ امّا از کثرت عبادت بسیار شبیه آن‌ها شده بود، به طوری که دیگر ملائکه گمان می‌کردند که وی نیز از آن‌هاست؛ لذا وقتی به ملائکه خطاب شد که سجده کنید، از آن‌جا که به این جمع خطاب شد، ابلیس هم با این‌که از جنّ بود، مکلّف بود سجده کند.
ابلیس مردود شد. «قالَ لَمْ أَکُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ»2: گفت: من به بشری که از گلی خشکیده خلق شده است، سجده نمی‌کنم. «صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ» یعنی گل خشکیده‌ و بعضی به لجن ترجمه کرده‌اند. به هرحال آدم از گل خشکیده‌ای خلق شد. به همین جهت هم ابلیس می‌گفت: من اشرف از او هستم چون من از آتش خلق شده‌ام. امیرالمؤمنین - علیه السلام - بعد از این‌که به این داستان اشاره می‌کنند، می‌فرمایند: «... وَ لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یَخْلُقَ آدَمَ مِنْ نُورٍ یَخْطَفُ الْأَبْصَارَ ضِیَاؤُهُ وَ یَبْهَرُ الْعُقُولَ رُوَاؤُهُ وَ طِیبٍ یَأْخُذُ الْأَنْفَاسَ عَرْفُهُ لَفَعَلَ وَ لَوْ فَعَلَ لَظَلَّتْ لَهُ الْأَعْنَاقُ خَاضِعَةً وَ لَخَفَّتِ الْبَلْوَى فِیهِ عَلَى الْمَلَائِکَة ...»: اگر خدا می‌خواست آدم را از نوری خلق می‌کرد که روشنی او چشم‌ها را خیره می‌کرد و زیبائیش عقل‌ها را مبهوت می‌ساخت و از عطری که تمام نفس‌ها را به خودش مشغول می‌کرد و همه می‌خواستند او را ببویند. اگر آدم این گونه خلق می‌شد، ابلیس هم در مقابل او سجده می‌کرد و ملائکه خیلی راحت به چنین موجودی که این همه شکوه و عظمت دارد، این همه زیبا و دوست داشتنی است، سجده می‌کردند. ولی در این صورت دیگر امتحانی تحقق پیدا نمی‌کرد. ارزش سجده ملائکه از آن جهت بود که آن‌ها نگفتند: ما کجا و یک موجود خاکی کجا؟ بلکه چون خدا فرموده بود، گفتند: سمعاً و طاعتاً؛ امّا ابلیس گفت: «... أَنَا خَیْرٌ مِنْه ...»3.
پس خدای متعال برای امتحان ما در بسیاری از اموری که در این عالم بر ما مجهول است، حکمت‌هائی قرار داده که ما از آن حکمت‌ها بی‌خبر هستیم. گاهی درون دل‌مان و گاهی هم به زبان اعتراض می‌کنیم که چرا چنین است.
«وَ لَوْ فَعَلَ لَظَلَّتْ لَهُ الْأَعْنَاقُ خَاضِعَةً»: اگر خدا آدم را با آن صفات آفریده بود، همه در مقابلش کرنش می‌کردند. «وَ لَخَفَّتِ الْبَلْوَى فِیهِ عَلَى الْمَلَائِکَة»: آن وقت امتحان ملائکه امر خیلی ساده‌ای بود. مثلاً اگر از یک دیپلمه بخواهند که یکی از چهار عمل اصلی را انجام دهد، این امتحان نیست. امتحان آن وقتی است که برای شخص متناسب با موقعیتش، سخت باشد. امیرالمؤمنین - علیه السلام – در ادامه می‌فرمایند: «وَ لَکِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ یَبْتَلِی خَلْقَهُ بِبَعْضِ مَا یَجْهَلُونَ أَصْلَهُ»: خدا خلقش را به وسیله اموری که اصلش را نمی‌دانند، امتحان می‌کند. اگر بدانند که نمی‌توان نام آنرا امتحان گذاشت. امتحانی که جواب سؤال هم کنارش نوشته شده باشد، امتحان نیست. «تَمْیِیزاً بِالاخْتِبَارِ لَهُمْ وَ نَفْیاً لِلِاسْتِکْبَارِ عَنْهُمْ وَ إِبْعَاداً لِلْخُیَلَاءِ مِنْهُم»: حکمت این‌که خدا این‌ها را مجهول قرار می‌دهد و وسلیه آزمایش، این‌است که آن‌ها آزمایش شوند و مرتبه اطاعتشان معلوم شود و وقتی اطاعت کردند، روح استکبار و تکبّر و خودبزرگ بینی از آن‌ها سلب شود.

امتحان فقراء و اغنیاء
امیرالمؤمنین - علیه السلام - به مردم می‌فرماید: نگاهتان را به این ثروت‌ها یا به این تهدیدستی‌ها ندوزید و به این‌ها اهمیت ندهید؛ چراکه این‌ها ملاک نیست. این‌ها وسیله امتحان است. حضرت در ادامه به آیه‌ای از قرآن استدلال می‌کنند: «أَ یَحْسَبُونَ أَنَّما نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مالٍ وَ بَنینَ * نُسارِعُ لَهُمْ فِی الْخَیْراتِ بَلْ لا یَشْعُرُونَ»4: آیا چنین می‌پندارند که وقتی مال و ثروت و فرزندان زیادی به آن‌ها می‌دهیم، به خاطر این است که حتماً ما خیلی خیر آن‌ها را می‌خواهیم؟ هیچ کلیت ندارد. این وسیله آزمایش است. نه معنایش این است که ما خیلی این‌ها را دوست داشتیم که این ثروت را به آن‌ها دادیم، نه معنایش این است که دشمن‌شان بودیم. البته گاهی همین نعمت‌ها باعث می‌شود که بر عذاب‌شان افزوده شود. پس به این‌که کسی ثروت دارد یا فقیر است، اهمیت ندهید. فقط فکر این باشید که در مقابل خدا چه وظیفه‌ای دارید که انجام دهید. حضرت در ادامه می‌فرمایند: «فَإِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ یَخْتَبِرُ عِبَادَهُ الْمُسْتَکْبِرِینَ فِی أَنْفُسِهِمْ بِأَوْلِیَائِهِ الْمُسْتَضْعَفِینَ فِی أَعْیُنِهِم‏»: خدا آن کسانی را که پیش خود، برای خود بزرگی قائلند و خودبزرگ‌بین هستند - والمستکبرین فی انفسهم یعنی پیش خود، خود را بزرگ می‌شمارند - با اولیاء خودش که به نظر آن‌ها مستعضف هستند، امتحان می‌کند. خدا این‌ها را به وسیله این فقرا امتحان می‌کند. البته متقابلاً فقرا را هم از راه دیگری به وسیله اغنیا امتحان می‌کند. بسیاری از افراد در مقابل اغنیا وظایف واجبی دارند که انجام نمی‌دهند؛ مثلاً آن‌ها را نهی از منکر نمی‌کنند، برای این‌که ناراحت نشوند! عیب‌هایشان را به آن‌ها تذکر نمی‌دهند برای این‌که بتوانند از ثروت آن‌ها استفاده کنند! به آن‌ها احترام می‌گذارند برای این‌که رأی آن‌ها را برای خود جلب کنند! این‌هم امتحانی است که آیا وقتی به کسی احترام می‌گذارند به خاطر پول وثروت وی به او احترام می‌گذارند یا به خاطر دینش؟ این برای فقرا یک نوع امتحان است.

انبیاء وسیله امتحان مردم
فراز دیگری در همین خطبه درباره امتحانی است که خدای متعال مردم را با آن در مورد انبیاء امتحان می‌کند. می‌فرمایند: انبیاء غالباً از مردم طبقات پایین و فقیر بودند، موقعیت اجتماعی و شکوه و عظمت ظاهری نداشتند. همین امر که انبیاء در میان فقرا و از طبقه متوسط و فقیر جامعه انتخاب می‌شوند، برای مردم امتحانی است. «وَ لَوْ کَانَتِ الْأَنْبِیَاءُ أَهْلَ قُوَّةٍ لَا تُرَامُ ... لَکَانَ ذَلِکَ أَهْوَنَ عَلَى الْخَلْقِ فِی الِاعْتِبَار». عبارت‌ها، عبارت‌های بسیار زیبا، ادبی و جالبی است. اگر انبیاء از آن‌چنان قدرتی برخوردار بودند که کسی طمع در توان آن‌ها نمی‌کرد، ... این امر باعث می‌شد که مردم خیلی راحت برای آن‌ها اهمیت قائل شوند و حرف آن‌ها را بشنوند و به آن‌ها اعتنا کنند. چون در قرآن در مورد خود پیغمبر اکرم - صلی الله علیه و آله – از قول کافران می‌فرماید: «وَ قالُوا لَوْ لا نُزِّلَ هذَا الْقُرْآنُ عَلى‏ رَجُلٍ مِنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظیمٍ»5: اگر خدا می‌خواست پیغمبر بفرستد، پس چرا یکی از بزرگان این دو شهر را نفرستاد؟ چرا بر یک رجل عظیم نفرستاد - منظورشان از عظیم، پولدار و صاحب قدرت بود. آیا جوانی که از کودکی یتیم بوده، اکنون پیغمبر خدا شده است؟
«وَ لَکِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَرَادَ أَنْ یَکُونَ الِاتِّبَاعُ لِرُسُلِهِ ... أُمُوراً لَهُ خَاصَّةً لَا تَشُوبُهَا مِنْ غَیْرِهَا شَائِبَةٌ». - این جمله برای کسانی که دقت کنند و اهل معرفت باشند، تعبیر بسیار عالی‌ای است - می‌فرماید: خدا خواسته که پیروی انبیاء اختصاص به خودش داشته باشد؛ یعنی انگیزه مردم برای تبعیت از انبیاء فقط خدا باشد و در اطاعت از انبیاء هیچ شائبه‌ای در نیت نداشته باشند؛ نه به خاطر اینکه پول و موقعیت دارد و می‌توانند از او بهره‌ای ببرند و برای زندگی‌شان استفاده‌ای کنند و ... . این نکته برای ما بسیار آموزنده است که دقّت کنیم، ببینیم واقعاً اسلام و پیروی از اهل‌بیت - علیهم السلام - را که می‌پذیریم، آیا فقط به خاطر این است که خدا خواسته است، یا به خاطر این‌است که در کنارش یک منافعی هم داریم؟

هرچه امتحان سخت‌تر، پاداش آن بیشتر
حضرت در ادامه می‌فرماید: «وَ کُلَّمَا کَانَتِ الْبَلْوَى وَ الِاخْتِبَارُ أَعْظَمَ کَانَتِ الْمَثُوبَةُ وَ الْجَزَاءُ أَجْزَل‏». این یک قاعده کلی است که البته روشن است؛ ولی حضرت به آن تصریح فرموده است. می‌گوید: برخی از این امتحان‌ها، آسان‌تر، و برخی سخت‌تر است. هر چه امتحان سخت‌تر باشد، پاداش آن بیشتر خواهد بود. امتحان‌های ساده که افراد، راحت می‌توانند جواب دهند، مزد زیادی ندارد.
در مورد حضرت ابراهیم، در آتش افتادن، یک امتحان بود که آن‌را با رضا و رغبتِ فراوان پذیرفت. اگر اهمیت آن امتحاناتی که در مورد حضرت ابراهیم بود را هم کسانی بفهمند، مثل افتادن در آتش و ... (که کمابیش ما هم می‌فهمیم)، امّا یک امتحانات خیلی دقیق وجود دارد که اصلاً ما صورت مسأله را نمی‌فهمیم. به نظر من امتحانِ مهم‌تر برای آن حضرت، آن لحظه‌ای بود که جبرئیل آمد و گفت: «هَلْ لَکَ مِنْ حَاجَةٍ»: کاری با ما داری؟ ابراهیم بین زمین و هوا در فضائی است که او را از منجنیق پرت کرده‌اند تا داخل آتش بیفتد! در این فاصله جبرئیل آمده و می‌گوید: با ما کاری داری؟ فرمود: «أَمَّا إِلَیْکَ فَلَا»: به تو احتیاجی ندارم! این امتحان است. این از آن در آتش افتادن و از ذبح فرزند هم مهم‌تر است. در یک چنین حالی انسان بگوید: «فقط خدا»، و به هیچ کس دیگری اعتمادی نداشته باشد، مهم است. از این قبیل امتحانات برای پیغمبر اسلام فراوان بوده است. پیامبر گرامی اسلام هم امتحان داشت؛ امّا آنچه او در سایه امتحان به دست می‌آورد، از همه آنچه ما در عالم می‌شناسیم، ارزشمند‌تر بود.

حج، امتحان مشترک همه بنی آدم
در فراز دیگری می‌فرمایند: از زمان حضرت آدم تا زمانی که انسان روی زمین وجود دارد، همه را خدا به یک وسیله‌ای که برای همه مشترک است، امتحان کرده است. این‌هم یک نوع امتحان است، و آن این است که یکسری سنگ‌هائی را در یک بیابانی قرار داده است که نه آبی دارد، نه علفی، نه باغی و نه ساختمانی. آن‌جا چند سنگ به همراه یک سنگ سیاه است. به همه بنی آدم، از خود حضرت آدم گرفته تا همه کسانی که روی این زمین زندگی کنند، دستور داده است که باید بروید به این سنگ‌ها احترام بگذارید و دور آن‌ها طواف کنید. این‌هم یک جور امتحان است. سنگی که به تعبیر امیرالمؤمنین - علیه السلام - نه می‌بیند، نه می‌شنود، نه نفعی برای کسی دارد، نه ضرری به کسی می‌تواند برساند. البته این‌که صورت ملکوتی‌اش تأثیری دارد و می‌شنود، یک حساب دیگری است. آنچه که مردم در آن‌جا می‌بینند، یک سنگ است. باید در مقابل این سنگ طواف کنند و این‌ مهم‌ترین عبادتی است که ما و همه مسلمان‌ها هم به آن آزمایش می‌شویم. در حج به وسیله حجرالاسود یعنی یک سنگ سیاه، مسلمانان امتحان می‌شوند. «أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اخْتَبَرَ الْأَوَّلِینَ مِنْ لَدُنْ آدَمَ صَلَواتُ اللهِ عَلَیه إِلَى الْآخِرِینَ مِنْ هَذَا الْعَالَمِ بِأَحْجَارٍ لَا تَضُرُّ وَ لَا تَنْفَعُ وَ لَا تُبْصِرُ وَ لَا تَسْمَع»: خداوند حضرت آدم تا آخرین انسان‌هائی که در این عالم روی این زمین زندگی کنند، را با سنگ‌هائی که هیچ نفع وضرری از آن سراغ ندارند، نه می‌بیند و نه می‌شنود، امتحان کرده است. فقط برای اطاعت خدا باید بروند آن‌جا دور بزنند. آیا این کار را می‌کنند یا نمی‌کنند؟ بعد حضرت ادامه می‌دهند: «وَ لَوْ أَرَادَ سُبْحَانَهُ أَنْ یَضَعَ بَیْتَهُ الْحَرَامَ وَ مَشَاعِرَهُ الْعِظَامَ بَیْنَ جَنَّاتٍ وَ أَنْهَار ...». - در این‌جا هم چند عبارت بسیار زیبا و ادبی ذکر کرده‌اند که من این‌ها را تلخیص کرده‌ام- می‌فرمایند: اگر خدا می‌خواست خانه خودش را در یک جایی قرار بدهد که دارای باغ‌های زیبا، درخت‌های پر میوه، نهرهای جاری و منظره‌های چشم نواز بود، و چنین جایی را روی یک قطعه زمین حاصل‌خیزی قرار می‌داد ... - به جای این‌که چند تا سنگ را توی یک بیابان خشک بی آب و علف قرار بدهد - «لَکَانَ قَدْ صَغُرَ قَدْرُ الْجَزَاءِ عَلَى حَسَبِ ضَعْفِ الْبَلَاء»: لازمه‌اش این بود که امتحان، امتحان آسانی شود و به تبع، مزدش هم کم شود. چون در این صورت، در حقیقت امتحانی نبود. همه دل‌شان رفتن به یک چنین جائی را می‌خواهد. مگر مردم همه عالم برای رفتن به کشورهای معروف که جاهای تماشایی دارد پول‌های کلان خرج نمی‌کنند تا چند روزی آن‌جا تفریح کنند؟ با این اوضاع کنونی که خداوند قرار داده است، امتحان معنا پیدا می‌کند.
با این شرایط امتحان شکل می‌گیرد. جایی که مکان دیدنی نیست. چند سنگ است و بیابان خشک. یک چنین سرزمینی خانه خداست. امّا اگر این خانه مثلاً در سوئیس بود، یا در یک کشور دیگری که سرشار از باغ و مناظر زیبا بود، امتحان محقق نمی‌شد؛ بلکه همه دلشان می‌خواست به آن‌جا بروند و آن مناظر را تماشا کنند. این‌هم یک نوع امتحان است که در یک بخش دیگر از این خطبه بیان شده است.

تدبر در احوال مؤمنین گذشته
در همین خطبه در رابطه با امتحان می‌فرماید: «... وَ تَدَبَّرُوا أَحْوَالَ الْمَاضِینَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ قَبْلَکُم»: تاریخچه مؤمنین قبل از خودتان را مطالعه کنید. به تعبیر بنده: در گذشته اکثریت مؤمنین، کسانی بوده‌اند که با گرفتاری زندگی کرده‌اند و زندگی مرفّه، آرام و آسوده‌ای نداشته‌اند؛ «کَیْفَ کَانُوا فِی حَالِ التَّمْحِیصِ وَ الْبَلَاءِ أَ لَمْ یَکُونُوا أَثْقَلَ الْخَلَائِقِ أَعْبَاءً وَ أَجْهَدَ الْعِبَادِ بَلَاءً وَ أَضْیَقَ أَهْلِ الدُّنْیَا حَالًا» آیا اینان بارشان از همه سنگین‌تر نبود؟ آیا دستشان از همه خالی‌تر نبود و تنگدست‌تر از دیگران نبودند؟ بعد حضرت به بنی اسرائیلی که در چنگال فرعونیان بَرده بودند، مثال می‌زند: «اتَّخَذَتْهُمُ الْفَرَاعِنَةُ عَبِیدا»: با اینکه فرزندان پیغمبران بودند، ولی فرعونیان اینان را به بیگاری و بردگی کشیدند. این امر برای اینان امتحان بود. حضرت می‌فرمایند: «... حَتَّى إِذَا رَأَى اللَّهُ سُبْحَانَهُ جِدَّ الصَّبْرِ مِنْهُمْ عَلَى الْأَذَى فِی مَحَبَّتِهِ وَ الِاحْتِمَالَ لِلْمَکْرُوهِ مِنْ خَوْفِهِ جَعَلَ لَهُمْ مِنْ مَضَایِقِ الْبَلَاءِ فَرَجاً فَأَبْدَلَهُمُ الْعِزَّ مَکَانَ الذُّل‏ ...» وقتی خدا دید که این گروه از بنی‌اسرائیل با اینکه در چنگال فرعونیان اسیرند، بر بلای خدا صبر می‌کنند و دست از دینشان بر نمی‌دارند، و فرعونی و بت پرست نمی‌شوند، و وقتی خدا دید اینان جداً صبر می‌کنند، و این همه به خاطر دوستی و محبّت خدا بود، خداوند از آن سختی‌ها، فرجی بر این‌ها قرار داد و ذلّت آن‌ها را تبدیل به عزّت کرد. این همه سختی را برای چه تحمّل کردند؟ حضرت امیر می‌فرمایند: «فِی مَحَبَّتِهِ»: برای این‌که خدا را دوست داشتند و در راه محبّت خدا سختی‌ها را تحمل کردند. کار به جایی رسید که فرعونیان غرق شدند و اینان نجات پیدا کردند.
این‌ها نمونه‌هایی از امتحان بود که تنها در یک خطبه از نهج البلاغه ذکر شده است. حضرت در این خطبه به ذکر نمونه امتحانات از پیش از خلقت آدم تا پایان این عالم پرداخته است، که همه ما نیز مورد این امتحانات قرار می‌گیریم.
وصلی الله علی محمد و آله الطاهرین.

--------------------------------------------------------------------------------

1 . الحجر / 29.

2 . الحجر / 33.

3 . الاعراف / 12.

4 . المومنون /55و56.

5 . الزخرف / 31.

http://www.rajanews.com/detail.asp?id=44630

 نوشته شده توسط گروه خبری روز در دوشنبه 88/11/26 و ساعت 10:12 صبح | نظرات دیگران()